Ik heb net mijn moestuin in Frankrijk winterklaar gemaakt en vooral: het oppervlakte weer flink uitgebreid voor volgend voorjaar, want het is verslavend leuk, dat eten uit eigen tuin. Dat gezegd hebbende, is moestuinieren wel een spoedcursus trial & error. Het komt neer op lukraak uitproberen en maar zien waar het schip strandt. Bijkomend nadeel is dat ik dus een moestuin op afstand heb; ik ben er niet de hele tijd. Mijn Franse buurvrouw geeft braaf af en toe water, maar dat is geen garantie voor succes. Gelukkig zijn er mirakels genoeg soms ook meevallers.

Zo bleken de boerentenen een onverwachts groot succes. Dat zijn grote ovale witte bonen, die ik laat in het voorjaar had geplant. (Jaja, ik weet het, bij bonen moet je ‘leggen’ zeggen, niet planten, maar goed). Al snel werd het een immense grote groene kluwen aan ranken en bladeren die mijn halve moestuin overnam. Steeds meer en steeds langere stokken zette ik neer om de boel overeind te houden. En ja hoor, na verloop van tijd hingen er ook enorme groene peulen tussen verstopt. Het leken aanvankelijk op snijbonen, maar dan veel groter, en ook wat bonkiger en met een ruwer huidje. Binnenin zaten een stuk of drie, vier, vijf boontjes: aanvankelijk klein en lichtgroen maar uiteindelijk groot en wit. Ik vind ze eerlijk gezegd niet op menselijke tenen lijken, eerder op uit de kluiten gewassen limabonen. En wat zijn ze heerlijk romig!

En de boel blééf maar doorgroeien, dus laatst oogstte ik toch nog een allerlaatste portie peulen. Ik had nog lekkere spekjes van de slager liggen, dus die mochten erbij. Spek en bonen zijn immers een geheide combinatie, altijd goed voor een eenvoudig doch voedzame maaltijd. Bij OnzeTaal las ik dat de uitdrukking ‘voor spek en bonen’ daar ook oorspronkelijk vandaan kwam, namelijk wanneer je voor werkzaamheden geen geld kreeg, maar alleen een bord warm eten. Tegenwoordig zeggen we het als iemand weliswaar aanwezig is, bijvoorbeeld bij een spelletje of bijeenkomst, maar verder niet meedoet. Bij dit maaltje zou ik daarentegen beslist zorgen dat je erbij bent, want echt lekker! En voor wie geen boerentenen heeft, met limabonen kan het dus ook prima.

RECEPT Spek en bonen

Nodig voor 2 personen:
1 blik limabonen (400 g)
75 g spekjes (lekkere, van de slager)
200 g rijpe tomaten
1 rode ui
handje peterselie
olijfolie extra vergine
2 eetl rodewijnazijn
zout & peper uit de molen

Pel de rode ui en snij in dunne, halve plakjes. Schep om met de rodewijnazijn en een snuf zout. Laat een half uurtje staan, daar word de ui veel lekkerder, en minder rauw van. Bak de spekjes rustig uit in een hapjespan, als het nodig is met een klein scheutje olijfolie. Snij intussen de tomaten in stukjes en hak de peterselie fijn. Spoel de blikbonen af en warm even mee bij het spek. Meng helemaal op het laatst de tomaten en peterselie erdoor. Proef op zout en peper. Verdeel over twee borden. Strooi de nu mooi roze ui erover. En begiet vooral met een royale scheut van uw allerlekkerste olijfolie.

TIP:
Boerentenen kunt u (gedroogd) ook online vinden, bijvoorbeeld hier. Gedroogde bonen moeten wel eerst 12-15 uur weken en dan een uurtje koken in water.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:
KOOKBOEK ONDER DE KERSTBOOM?
Wie een origineel en toch nuttig kerstcadeautje zoekt, wat dacht je van een persoonlijk gesigneerd kookboek? Bijvoorbeeld mijn nieuwste, Wereldgerechten zónder pakjes & zakjes, of een van mijn andere kookboeken natuurlijk. Overigens ook allemaal te koop bij Libris, Bruna of bol.com. Maar voor een persoonlijk gesigneerd exemplaar, al dan niet met extra illustratie en kerstwens naar eigen inbreng, moet je toch echt hier wezen.