Qua Indonesische grootheden had je altijd Beb Vuyk en Lonny, maar zojuist is er een geheel nieuwe basisboek bijgekomen. Maar dan totaal anders. Boeko Kita (‘ons boek’) heet het, maar bij ons thuis heet dit kloeke boekwerk al liefkozend ‘de Bokito’. Een zeer persoonlijk Indisch boek is het, van fotograaf Harold Pereira en styliste (tevens zijn ex-vrouw) Mirjam van der Rijst.

Hartvorm
Met de foto’s en de styling zit het dus wel snor, zou je denken. Maar dat is een understatement. Werkelijk alles ziet er even prachtig uit. Kleurrijk, maar toch subtiel. Van de zwart-witportretten tot wat losse bolletjes knoflook. Van een bordje met gebakken eieren op een lief geborduurd kleedje tot een in hartvorm neergelegde berg rawits. Mooie beeldjes, oude familiefoto’s. Zelfs een stapel maggiblokjes of potje trassie heeft er zelden zo glorieus uitgezien.

Ritja Ritja
De gerechten zien er allemaal zeldzaam toegankelijk uit. Soms is er een flinke berg ingrediënten voor nodig, maar de bereidingswijze is steevast eenvoudig en reuze maakbaar. Soms moest ik zelfs lachen om een foto, zoals om de foe jong hay: een gebakken omelet met tomatensaus erover uitgesmeerd en bedolven onder een laag doperwten. Tja, zo simpel kan het soms ook. Het is duidelijk een kookboek vol recepten die zijn onstaan in dagelijks gebruik, familierecepten die steeds wat werden aangepast, afhankelijk van persoonlijke voorkeuren en wat er voorhanden was. Althans, ik neem aan dat zo uiteindelijk de ‘Rookworst smoor’ ontstaan is, of de speklapjes die zo mooi ‘Ritja ritja’ heten. Kijk, dan klinkt een speklapje ineens een stuk aantrekkelijker.

Leeslint
Ook fijn: het boek begint met een uitknipbaar verklarend woordenlijstje en een bladzijde met handige kooktips. Wat heb je als basisingrediënten nodig, met welke paar ingrediënten extra maak je er al een feestmaal van, en welke noodoplossingen zijn er als je bijvoorbeeld geen djeroek poeroetblaadjes meer in de vriezer hebt. Oja, en dan is er ook nog een leeslint (altijd een pluspunt) met drie glazen rode pepertjes eraan. Mij kun je wegdragen.

Flarden
Is er nog een minpuntje? Ja. Het boek is gelardeerd met interviews, maar daar is iets geks mee aan de hand. De mensen worden namelijk slechts geïntroduceerd met hun voornaam, maar toch lijkt het alsof we ze al ergens van moeten kennen. Maar de tekst bestaat vooral uit sfeerimpressies, flarden van gesprekken, waardoor je als buitenstaander het gevoel hebt dat je er niet helemaal bijhoort. En puur toevallig ontdek je pas later dat er een beroemde fotografe instaat, en een documentairemaker. Of was dat juist de bedoeling?

Enfin. Morgen een recept uit het boek.

Mirjam van der Rijst, Harold Pereira, Boekoe Kita – Authentieke Indische familierecepten en verhalen, uitgeverij Terra Lannoo, ISBN 9789089892294, € 34,95