Laatst stuitte ik op een beurs op de paddestoelen-groeibaaltjes van Casa Foresta, en die kon ik niet laten staan. Zelf champignons kweken, leuk! Ik had er al eerder over geschreven, maar ach hoe gaat dat, er komt van alles tussen de goede bedoelingen en het daadwerkelijke uitvoeren ervan, dus zelf uitproberen was er steeds niet van gekomen. Nu was het anders, nu had ik echt een doos met groeibaal in handen.

Schimmelige bonk
De keuze was gevallen op de o zo decoratieve grijze oesterzwam. Alleen, toen eenmaal thuis de kartonnen verpakking eraf ging, was het even slikken. Oei, wat een rare schimmelige bonk in een plastic zak. Meneer Koken met Karin is weliswaar een erkend lekkerbek, maar wilde het gevaarte onder geen beding in het zicht hebben. Hij werd dus verbannen naar de berging alias bijkeuken, maar wel met de deur open, want helemaal in het donker was geloof ik niet de bedoeling.

Plantenspuit
Het plastic moest bovenin ingeprikt worden en daardoorheen diende ik de bonk minimaal twee keer per dag met een plantenspuit te besproeien. Wat door die gaatjes nog helemaal niet makkelijk was, maar goed.
En dan ineens, op dag 4! It’s alive!

Nu mag het plastic er een stukje af en begint het grote sproeien, want hoe meer aandacht, hoe beter, dat geldt vast ook voor een grijze oesterzwam. Zo ziet hij eruit op dag 6, als hij even eruit mag op het balkon:

Alleen wat is dat gefriemel aan de rechterkant? Het allereerste bosje oesterzwammen hangt er uitgedroogd bij. Oei, wat ging er mis? Uithuilen en gewoon doorgaan is het devies.

Dag 7: Het wordt nu een beetje eng, je ziet ‘m bijna groeien. En het is warm weer, dus de plantenspuit maakt overuren.

Dag 8: Van boven is hij eigenlijk nog mooier.

Dag 9: Het is mooi geweest, oogsten met die hap.
En nu mag ‘ie terug in hermetisch plastic en drie weken rusten. Als het goed is, begint het feest dan weer gewoon van voor af aan.
En wat doe je nu met die oesterzwammen? Morgen een recept!