De documentaire kwam al uit op het IDFA, maar ik zag ‘m nu pas: Kings of Pastry. Geweldig onderwerp, helaas licht teleurstellend uitgevoerd. Waar gaat de film over? Om de vier jaar is in Frankrijk de verkiezing tot Meilleur Ouvrier de France, meestal afgekort tot MOF, en nee, daar zien de Fransen niks geks in. De hele onderneming is sowieso een bloedserieuze affaire. Drie dagen lang zien we zestien mannen (het zijn gek genoeg alleen maar mannen) in touw om de felbegeerde titel te bereiken. Overigens niet nadat ze vier jaar lang (!) geoefend hebben. Patissier zijn ze al lang, wat nog ontbreekt is de eer van het bleu-blanc-rouge-boordje dat je alleen als MOF aan je buis mag zetten.

Jengelmuziekje
In de film volgen we drie bezeten mannen, of eigenlijk vooral eentje, de andere twee hangen er een beetje voor spek en bonen bij. En al die mannen lijken ook nog sprekend op elkaar, zeker in witte koksbuis, dus dat valt in het begin niet mee. Terwijl de zestien kandidaten in koortsachtige concentratie aan het werk zijn, zwermen de juryleden er omheen. Zenuwslopend. Helaas heeft de filmmaker bedacht om hier een bijpassend jengelmuziekje onder de beelden te zetten. Om gek van te worden. De kijker dan, de patissiers hebben niets in de gaten.

Spuuglelijk
Het examen bevat diverse verplichte onderdelen. Neem nou het suikerwerk. Een zonder uitzondering spuuglelijk bouwwerk dat totaal van suiker is gemaakt, vol bloemetjes en strikken en kunstige constructies. Heel knap qua techniek, dat wel. Maar het knapste is als je hem heelhuids weet te transporteren, wat lang niet altijd het geval is, waarna de hele boel knetterend ineen stort. Een suikerwerk in miniversie hoort er ook bij, in plexiglazen doos en dat heet dan de ‘bijou’. Eveneens zeldzaam pijn doend aan je ogen. Om over je tanden maar te zwijgen, hoewel het geloof ik niet de bedoeling is om het ooit op te eten.

Instortend showstuk
Voorts allerlei taarten, opgebouwd uit talloze laagjes, smaken, kleuren en texturen. En een hele serie beeldschone minigebakjes, niet een paar, nee, een heel dienblad vol. Oja, en desserts zijn er ook nog. En al dat oogstrelende fraais wordt eenmaal op een bordje door de jury met één hap onttakeld… Op de derde en laatste examendag moeten alle maaksels op een groot buffet gezet worden voor de grande finale. En natuurlijk stort er een suikershowstuk in! Patissier in tranen, maar ook de andere mannen houden het niet droog.

Geen 16 medailles
‘Wees een vent!’ zegt de juryvoorzitter, die zich er niet voor schaamt dat hij pas na 3 pogingen (lees: 12 jaar) MOF wist te worden, “Je moet alles geven wat je hebt”. Op de prijsuitreiking bekent hij met tranen in de ogen dat hij helaas geen 16 medailles mag uitreiken. Mooi moment.
Toch jammer van die jengelmuziek, van de overbodige ‘daddy I love you’-scènes tussendoor en van die soms onduidelijke focus qua personages. Geweldig onderwerp, alleen helaas niet zo ijzersterk uitgewerkt.