Allez, ik geef het toe, ik ben een ongeneeslijk Francofiel. Ik hou van Julien Clerc, heb de zevendelige romancyclus van Marcel Proust in het Frans gelezen en zeg hardnekkig ‘vinaigrette’ daar waar de ganse wereld is overgestapt op ‘dressing’. Maar een eigen huis kopen in Frankrijk? Neuh. Da’s een hoop gedoe hoor, om nog maar te zwijgen van het feit dat je voortaan nooit meer elders op vakantie kunt. Welnee, je moet gewoon zorgen dat je vrienden hebt met een Frans huis, om daar dan vervolgens te gaan logeren. Bovendien is het in andermans optrekje gek genoeg wél leuk om te grasmaaien, te hegsnoeien en te kozijnschilderen, zoals ik als het goed is eerdaags sta te doen bij mijn culicollega Onno Kleyn in de Bourgogne. Daar plak ik dan vervolgens ook wat andere bezoekjes aan vast, aan vrienden met huizen in Lille, in Bretagne, in de Thiérache en in de Morvan. Kijk, zo komt een mens de zomervakantie wel door. Ik ben alleen nog naarstig op zoek naar nieuwe boezemvrienden in het zonnige zuiden van Frankrijk, liefst in bezit van villa met zeezicht en eigen zwembad.
Wat is dat toch, die lokroep van de Provence? Is het de zon? De schittering op de azuurblauwe Méditerranée? Of gewoon het eten? Alles smaakt daar immers lekkerder, tomaten, courgettes, aubergines, visjes op de grill, rosé. En uiteraard steevast bestrooid met herbes de Provence. Althans, dat dacht ik. Geef toe, ook u neemt altijd van die zakken mee terug van vakantie, leuke cadeautjes om uit te delen, ware het niet dat je met één verpakking minstens een kwart eeuw zoet bent, wanneer alle smaak, geur en aroma allang vervlogen zijn. Het grappige is dat Provençaalse kruiden zelden of nooit voorkomen in Zuid-Franse recepten. Tuurlijk, wel tijm en marjolein en basilicum en salie, maar nooit in gedroogde vorm allemaal door elkaar gehusseld.
Dat mag de pret niet drukken. We maken een tian. Dat is letterlijk Frans voor een ‘ovenschotel’, maar staat ook voor het groentegerecht dat gemaakt wordt ín die ovenschotel. Zelf maak ik ‘m het liefst in een ronde, c’est plus joli. En hiermee zijn we aanbeland bij de 4e etappe van mijn eigen culinaire Ronde van Frankrijk.
Tian provençal (Provençaalse groenteschotel)
Zelf maken?
Nodig voor 4 personen:
1 groene courgette
1 gele courgette
1 dunne aubergine
4 grote pruimtomaten
1 knoflookteen
1 eetl Provençaalse kruiden
een royale scheut olijfolie
zout & peper uit de molen
Oven voorverwarmen op 180 °C. Wrijf een flinke ovenschaal ( 25 cm) in met een doorgesneden knoflookteen en vet hem dan in met wat olijfolie. Snij de courgette, aubergine en tomaten in dunne plakjes van pak ‘m beet een halve centimeter. Plaats ze om en om zo rechtop mogelijk in de schaal, dicht tegen elkaar. Bestrooi met zout, peper, de uitgeperste rest van de knoflook en de Provençaalse kruiden. Besprenkel royaal met olijfolie. En dan bedoel ik echt royaal, de boel moet lekker kunnen sudderen. Bak 1 uur in het midden van de oven, de eerste 30-40 minuten afgedekt met aluminiumfolie.
TIPS:
• Herbes de Provence zijn ook lekker bij karbonaadjes, op de pizza en in de zelfgemaakte knoflook- of tomatensaus. Heeft u ze niet? Alleen wat verse tijm is ook lekker in dit gerecht.
• Wie dit (bij)gerecht zo te kaal vindt: u kunt tussen de groente ook plakjes mozzarella steken. Of bestrooi de boel het laatste kwartier met wat geraspte parmezaan of verbrokkelde geitenkaas en laat gratineren.
De overige tot nu toe online verschenen afleveringen van mijn Ronde van Frankrijk: sardientjespuree, Paris-Brest (soezenring met hazelnootroom) en Poulet aux pruneaux d’Agen (kip met pruimedanten), quenelles de poisson (visrolletjes in tomatensaus), Tartiflette (aardappelovenschotel met Reblochon).
P.S. Mijn antipakjesrecepten in Trouw zijn deze hele zomer opgeschort want ik toer door Frankrijk. Geen nood, in de tussentijd kun je natuurlijk altijd terecht bij mijn antipakjeskookboeken Koken met Karin Zónder pakjes & zakjes, het vervolg, dat luistert naar de titel Zónder pakjes & zakjes 2, of handig deel 1 + 2 samen in de voordelige dubbeldikke verzamelbundel Het grote zónder pakjes & zakjes boek .