Het Californische Paso Robles is zo’n niets-aan-de-hand plaatsje dat ontzettend doet denken aan Back to the Future. En ze hebben er zowaar iets van een centrum. Een groen grasveldje met ouderwetse muziektent erop, omringd door winebars, waar in niet kinderachtige hoeveelheden de wijn wordt geschonken uit de omringende, nu nog maagdelijk kale, wijngaarden. Het is er deze reis nog niet van gekomen, dus we gaan eens Italiaans eten. Lombardi’s klinkt alvast reuze authentiek. De ondertitel Pasta Familia al iets minder.

Lichtgele kruimelmassa
Het restaurant zit vol keurig uitziende jongelui met lekkere frisse korte coupe, keurig gestreken houthakkershemd en (desalniettemin?) volgetatoëerde armen. Lombardi’s schijnt beroemd te zijn om z’n gorgonzola. Aan de menukaart te zien zit hij dan ook inderdaad op nagenoeg alle gerechten. Maar die op mijn sla blijkt het een lichtgele kruimelmassa. Niks zachts, niks smeuïgs en al helemaal niks blauws. En het allerergste: het smaakt volstrekt nergens naar. Is dit authentiek Amerikaanse, gegarandeerd schimmelvrije nep-gorgonzola?

Dit was aflevering 31 van de eetserie Amerikaanse toestanden.