Ach hoe gaat dat, je bent eens in het tuincentrum voor wat vrolijke bloemetjes en groentezaden voor je nieuwe moestuinhobby, en dan stuit je ineens op een bonsai-basilicum. Ik moet eerlijk zeggen dat het fenomeen bonsai bij mij niet in enige vorm van warme belangstelling staat. Een eigenaardige hobby, weliswaar een oud en eerbiedwaardig fenomeen, en in Japan tot grote kunstvorm verheven, zeker, maar niet mijn kopje thee. Maar ach, ik ben dol op basilicum dus waarom ook niet. De piepkleine blaadjes doen denken aan de struikjes met kleine hardbladige basilicum waarvan ze in zuid-Frankrijk pistou maken. Toch heet hij om onduidelijke redenen ‘El Greco’ en het omhullende karton gaat om nóg onduidelijker redenen getooid met het uitzicht op een Italiaanse wijngaard. ‘Bazielkruid’ 4,99 staat op de sticker van het tuincentrum.

Eetbare bloempjes
Hij kan zelfs praten: “Ik ben een Basilicum boompje. Ik ben geënt en dat zorgt ervoor dat ik veel sterker ben dan een normale Basilicum. Mijn blad is aromatischer en fijner van smaak. Mijn blaadjes kunnen gebruikt worden in slaatjes, soepen en allerlei andere gerechten. Ik bloei tijdens de zomer met mooie witte bloempjes die eetbaar zijn. Ik kan zowel binnen als buiten staan, maar verdraag geen temperaturen onder de 6 °C. Ik verdraag zowel volle zon als schaduw. Geef me op regelmatige basis wat kunstmest. Hoe vaker je mij terugknipt, hoe mooier ik word, maar snij mij nooit meer dan 1/3 terug. Veel kookplezier!”

Twee eetlepels
Dat klinkt niet al te ingewikkeld, toch? In een potje buiten gezet en prompt vergeten. Bonsai voor en na (zoek de verschillen)

Intussen is het twee weken later en is de bonsai lelijk uit model geraakt. Sterker nog, er valt geen model meer te herkennen, laat staan dat er mooie witte bloempjes aanzitten. Toch te weinig gesnoeid? Er zit niets anders op, dus bijna de halve plant verdwijnt in de vijzel om uiteindelijk 2 eetlepels pesto over te houden. Lekkere pesto hoor. En ach, wie het kleine niet eert…