Als culinair schrijver krijg ik soms de leukste uitnodigingen. Veel verdwijnen noodgedwongen in het ronde archief, een mens kan nu eenmaal niet overal aan beginnen, maar deze was wel heel intrigerend: “Altijd al een keer met eigen ogen willen zien of er daadwerkelijk koeienuiers en schapenogen in de frikandel verdwijnen?” Voor een “select groepje journalisten” opent frikandellenfabrikant Beckers vandaag, 18 maart, eenmalig haar fabrieksdeuren. En er is zelfs een aanleiding.
Nummer 1 snack
“Het zal je de afgelopen weken niet zijn ontgaan, de nummer 1 snack van Nederland is jarig”. Oeps, dat was het mij natuurlijk wel, maar nu moet ik bekennen dat ik met mijn gedachten niet dagelijks bij de frikandel ben. Sterker nog, er gaan soms maanden voorbij zonder ook maar één keer aan deze fameuze/beruchte (doorhalen wat u zelf van toepassing vindt) gefrituurde vleesstaaf te denken.
Ik citeer nog even verder uit hetzelfde persbericht “50 jaar geleden werd de populairste snack van Nederland uitgevonden door Jan Beckers. The rest is history: de frikandel werd een groot succes en Beckers produceert vandaag de dag maar liefst 1 miljoen frikandellen per dag.”
Mysterie
Ze weten het zelfs heel spannend te maken: “Maar zelfs na 50 jaar is hij nog altijd in een sluier van mysterie gehuld: want wat zit er nou precies in een frikandel? En is het nou frikandel of frikadel?” Prangende vragen, inderdaad! Maar helaas, hoe verleidelijk het aanbod ook, het gaat me niet lukken. Er dient tenslotte ook nog gewerkt te worden en mijn kinderkookboek moet af. Waarin overigens geen frikandellenrecept. Houdt u me op de hoogte wanneer de bamibal, kaassouflé of berenhap jarig is?
