Mexico, Mexi-iii-cooo! Oh land van al mijn dro-ho-me-hen. De Zangeres Zonder Naam maakte ons lekker met fiesta, gitaarmuziek en romantiek, maar eten komt in het hele lied niet voor. Terwijl liefde zoals bekend door de maag gaat. Nu zit ik toevallig met een prangende culinaire kwestie. Keer op keer raak ik de kluts kwijt wat nou ook alweer het verschil is tussen enchiladas en tortillas en fajitas en burritos en tacos. Grote wraps, kleine wraps, dikke wraps. En dan hebben we ook nog quesadillas. Die zijn met kaas, dat weet ik natuurlijk heus wel. Al zit in de rest trouwens doorgaans ook kaas. Kijk, daar gaan we alweer. Die hele Mexicaanse keuken lijkt altijd weer op hetzelfde neer te komen: iets deegachtigs gevuld met kip of gehakt, vergezeld van bonen, salsa, avocado, zure room en geraspte kaas. Zou de verwarring komen omdat ik nooit in dat land van liefde en van zon ben geweest? Al schijnt de échte Mexicaanse keuken trouwens heel anders te zijn dan deze Tex-Mex, die immers is uitgevonden door de Amerikanen, die de boel met veel succes over de aardbol hebben verspreid.

Uit een pakje: AH Mix voor fajitavulling
Knoflook, zout, maltodextrine, paprika, aardappelzetmeel, zwarte peper, dextrose, komijn, mosterdzaad, peterselie, rookaroma, paprika-extract, aroma, gemodificeerd maïszetmeel
Zelf toevoegen: 400 g kipfiletreepjes en groenten.

 

Daarom kunnen we nu ook bij ons in de supermarkt dit soort smaakmaakzakjes kopen met zout, suiker, knoflook, paprikapoeder en komijn. Maar waarom zou iemand daar 68 eurocent voor neertellen? Suiker is zoals altijd overbodig en de rest heeft u toch zo’n beetje gratis en voor niks gewoon in de huis? De rest moet u er sowieso allemaal nog bijkopen. Dan kunt u net zo goed dat hele fiestaatje zelf even regelen.

 

Helaas pindakaas, dit recept staat niet meer online. Maar er staan genoeg andere recepten op deze site, en anders zijn er altijd nog mijn kookboeken.