Haring is gezond, een echt vaderlands product en niet overbevist dus verantwoord. Er is maar één probleem: ik hou niet zo van haring. Vies is een groot woord, bovendien, vies zeg je niet van eten, eten is nooit vies. Tenzij het zuurkool is, maar dat is een ander verhaal. Nee, ik hou gewoon niet zo van haring. Sterker nog, ik heb slechts één keer in mijn leven haring gegeten die ik verrukkelijk vond, en dat was in het Okura Hotel, toen ze er iets onnavolgbaar Japans mee hadden gedaan en je het met stokjes moest opvissen uit een beeldschoon lakhouten doosje.
Enfin.

Society-evenement
Desalniettemin kreeg ik dit jaar drie uitnodigingen voor feestjes rondom het aan land komen van de Hollandse Nieuwe. Gewoontegetrouw wilde ik beleefd afslaan, tot ik ineens bedacht dat ik het misschien gewoon weer eens moest proberen. Zeker toen er een uitnodiging voor de haringparty (“Dé haringparty”, zeggen ze zelf) van het Hilton Hotel ontving. Hét society-evenement van het jaar. Met naast volop haring ook onbeperkt korenwijn en bling-bling-BN’ers. Nog twee dingen waar ik niet erg geporteerd van ben. Maar ach, in het kader van dat je alles in je leven een keer moet hebben meegemaakt, meldde ik me dapper aan.

Zweetdruppeltjes
De mannen van de visgroothandel Jan van As stonden ter plekke als een dolle haringen schoon te maken, al dan niet voorzien van Amsterdams zuur. Toevallig heb ik laatst een driedaagse viscursus bij ze gevolgd (maar daarover later meer), dus ik stond er met mijn neus bovenop om te kijken hoe je dat doet. Als de haring van binnen een tikje rood is, dan weet je dat hij vers is. Bruin of grijs betekent ouwe haring. En nooit te koud opdienen, altijd even op kamertemperatuur laten komen tot je kleine zweetdruppeltjes op de huid ziet, dán is hij perfect om te serveren. Kijk, je steekt er nog wat van op.

Marijke Helwegen
Daarnaast was er een spectaculaire act met wateracrobaten, een compleet stamppottenbuffet, een sushibar en een parade van toetjes. Plus dames die onbeperkt champagne bijschonken. Weinig BN’ers, maar gelukkig wel Marijke Helwegen. Kortom: helemaal leuk. Maar het mooiste moet nog komen: ik heb vier botermalse haringen verslonden. Vier! Ik kan er zelf nog niet over uit. Vind ik haring nu ineens wél lekker? Of is het echt een uitzonderlijk goed jaar, vanwege dat warme voorjaar en de haring die zich lekker vet heeft volgevreten?

Handtas
O ja, nog iets. Het toeval wil dat meneer Koken met Karin groot haringliefhebber is. Alleen, dat zul je altijd zien, krijgt hij nou nooit eens een uitnodiging voor een haringparty. Dus op klemmend verzoek smokkelde ik een plastic zakje met drie harinkies in mijn handtas mee naar huis. Ja ja, wat een mens al niet doet uit liefde.