Het is fruitweek geloof ik. Eerst was ik in een kersenboomgaard, toen bij een frambozenkwekerij en gisteren zat ik midden tussen de blauwe bessen. Aanleiding was een persbericht dat blauwe bessen zo gezond zijn. Want rijk aan antioxidanten, het moderne toverwoord; hoe we het ooit zonder antioxidanten wisten klaar te boksen is mij een raadsel. Maar goed, blauwe bessen dus. En oja, dat is niet hetzelfde als bosbessen hè, dat wist u toch al? Blauwe bessen zijn niet wijd en zijd verkrijgbaar, zitten in kabouterbakjes en zijn nogal aan de prijs. Dus eten we ze lang niet zoveel als goed voor ons zou zijn. Een aantal Nederlandse blauwebessenkwekers heeft zich nu verenigd om ons aan de blauwe bes te krijgen. Niks lekkerder dan een blauwe bes zo van de struik. Alhoewel ik van kweker Theo Douven nu weet dat je nooit één bes in je mond moet steken, maar altijd minstens drie of vier. ‘Dan heb je een gemiddelde smaak te pakken’.

Brainberries
Met alleen ‘ze zijn zo lekker’ kom je er tegenwoordig niet,dus wordt nu de gezonde troef geprobeerd. Onderzoeken te over, vol voedingswaarden, vitaminen, de al eerder genoemde antioxidanten en het voorkomen van welvaartsziekten. Blauwe bessen gaan de ouderdom tegen en je wordt er slimmer van. Althans bij ratten bleek dat het geval. Nu wij nog. In het buitenland timmert de blauwe bes al langer aan de gezonde weg. Daar wordt de blueberry liefdevol aangesproken als beautyfood en brainberries. In het boek naar de Engelse televisieserie The Truth bout food werden de positieve kwaliteiten ook al bewierrookt en in Engeland zijn de blueberries dan ook niet aan te slepen.

Ras
In Engeland staat bovendien altijd het ras op de doosjes, want vergis je niet: de ene blauwe bes is de andere niet. Je hebt zoetere en zuurdere soorten. Alleen al in Venlo en omstreken worden zo’n 25 rassen geteeld, zoals de Duke, de Patriot en de Bluecrop. Maar net zomin als Nederlandse supermarkten op de aardbeien wensen te zetten of het Elsanta’s of Lambada’s zijn, willen ze dat met de blauwe bessen. Je vraagt je af waarom o waarom toch. Als je land van herkomst en houdbaarheidsdatum erop kunt printen, kun je toch in één moeite door ook meteen het ras vermelden? Waarom moet de consument zonodig onwetend gehouden worden? Enfin, blijven zeuren. Maar eet eerst maar eens zo’n lekker doosje leeg.