Bart van Loo, die naam zei me niks. Tot ik zijn foto op de achterflap zag van het boek Als kok in Frankrijk. Wacht even, is dat niet die rappe Vlaming die bij De Wereld Draait door over Franse chansons praat? En die mijn hart gestolen heeft omdat hij mijn favoriete studententijdhit (‘Marcia Baila’ van Les Rita Mitsouko) opnam in zijn top-5 van beste Franse chansons? Die dus. Hij heeft een boek geschreven met ‘literaire recepten en culinaire verhalen’. Of nu ja, eigenlijk had hij dat al in 2008, maar vanwege de zomervakantieboekenhausse, en ongetwijfeld vooral ingefluisterd door zijn recente televisiebekendheid, is het boek opnieuw uitgegeven in een pocketeditie.

Huit-R
Een wervelend boek vol dingen die je nooit wist. Zoals dat Karel de Grote van roquefort hield, wat de herkomst is van carnaval en dat het recept voor bladerdeeg tot ons is gekomen dankzij de kruistochten. Ook zoiets: tot circa 1600 was het zeer bon ton om met je handen te eten, mits je het gedistingeerd deed met drie vingers. En nooit geweten dat suiker aanvankelijk verkocht werd in apotheken. Zelfs Marie-Antoinette en haar ‘Let them eat cake’ komt langs, en zowaar nog bloedserieus ook. Nou, nog eentje dan, de herkomst van het Franse woord voor oesters, huitres? Huit-R: Acht maanden met een R erin waarin je oesters kunt savoureren.

Literair kookboek
Maar dan zijn we pas op een derde van het boek. Daarna begint een Carnet de cuisine, een literair kookboek met recepten uit de Franse literatuur, maar dan wel door Van Loo uitgebreid ingeleid en voorzien van eigen commentaar. Lastig kookbaar, want recept en commentaartekst lopen nogal in elkaar over, en sowieso is niet altijd duidelijk wat van de literaire held is en wat van Van Loo zelf. Ik geloof ook niet dat koken echt de bedoeling is van dit leesboek. Het gaat immers vooral over de eigenaardigheden van de beroemde auteurs.

Onverzadigbare Balzac
‘Balzac verslond op zijn eentje honderd Oostendse oesters, twaalf koteletten, een eend met rapen, twee gebraden patrijzen, zonder de voorgerechten te rekenen en het dozijn peren, dat alles rijkelijk overgoten met fijne wijnen van de bekendste crus’, gevolgd door ‘Het hoeft niet te verbazen dat alleen La Comédie humaine al 98 delen telt, Balzac was onverzadigbaar.’ Wie vreest voor voor een muf geschiedenisboek, hoeft dus beslist niet bang te zijn; Van Loo weet alles vlot op te dissen. Wel is het een nogal vermoeiend boek om in één keer tot je te nemen, want zijn taalgebruik is net zo wijdlopig, wervelend en erudiet als op televisie. Af en toe lekker wat bladzijden lezen in de hangmat, en dan weer keurig wegleggen dus.

Bart van Loo, Als kok in Frankrijk, uitgeverij De Bezige Bij, € 12,50, ISBN 9789085424963