Madonna zong het al, ‘I’m a material girl’. Van spullen kun je namelijk wel degelijk heel erg gelukkig worden. Zo ben ik inmiddels al een tijdje blij gezegend met een Microplane rasp. De Rolls Royce onder de raspen. Naar verluidt is het culinaire wonder per ongeluk ontstaan toen een bakkende huisvrouw ooit uit arren moede de houtrasp van haar klussende echtgenoot ter hand nam en niet wist wat haar overkwam. Inmiddels zijn ze er in vele soorten en maten, maar met eentje, de Home Fine Grater, ben ik al heel happy. Niet goedkoop, 25 euro, maar dan heb je ook wat. Hij is super scherp, ligt prettig in de hand en raspt als een zuchtje. Je streelt de citroen erlangs en een wolk van frisgele friemelrasp daalt neer.
Kaas idem dito, zelden zo’n mooie luchtige berg kaasfliebeltjes gezien. Ik maak dezer dagen bij voorkeur gerechten waarbij wat te raspen valt. Ik neem ‘m zelfs mee naar mijn kookworkshops, om als een ware gelovige himmelhoch jauchzend het wonder uit te dragen. En dat alles geheel onbezoldigd. Alleen heeft ‘ie gek genoeg wat moeite met verse gember, dat is nou jammer. Maar gelukkig heb ik nog zo’n onbenullig klein nootmuskaatraspje, ooit ergens gratis bij gekregen, en die is juist weer heel erg goed in gember. Wie wat bewaart heeft wat. Hoe meer spullen hoe beter.
O ja, nog een praktische tip: neem niet die elegante met plexiglazen rand (foto bovenaan). Als je een keer een keukenhulpje hebt die teveel kracht zet, dan barst het. Beter zijn die van alleen maar metaal.
