Wat is de natuur toch wonderbaarlijk. Afgelopen voorjaar vond ik achterin de voorraadkast een paar intens zielige vergeten aardappels. Verschrompelde bonkjes met overal van die luguber kronkelende paarse uitsteeksels. In de vuilnisbak dan maar? Nu gooi ik aardappels nooit zo snel weg, want juist oude exemplaren zijn perfect om te bakken, maar hier viel echt niets meer aan te redden.
Tot iemand me vertelde dat je ze ook in de grond kunt stoppen, om nieuwe aardappels te telen. Ik probeerde het uit, zowel in mijn Franse moestuin als in een oude boodschappentas op mijn Amsterdamse balkon. Vooral niet te dicht op elkaar, want slechts één zo’n mottige aardappel zorgt als het goed is voor een hele kilo nieuwe. Een karweitje van niks, maar wel met rap resultaat: al na een paar dagen kwam er groen spul boven de grond uit. Dan moet je gaan ‘aanaarden’, leerde ik: steeds een bergje extra aarde bovenop de uitlopers doen, anders piepen de piepers te snel boven de grond uit, en ze moeten juist ondergronds aan de slag. Enorme groene struiken werden het, al bleven de beloofde schattige bloemetjes uit. Vervolgens was het alleen nog maar een kwestie van afwachten tot het loof geel werd en ging hangen: het oogstsignaal. En inderdaad! Drie maanden later viste ik handenvol prachtige aardappels uit de grond, als een grabbelton-met-altijd-prijs. Zowel uit de balkontas als uit de volle grond. Dat is pas moestuinieren voor dummies.
Met die flinterig nieuwe velletjes bleken ze perfect om geplette aardappels mee te maken, ook wel crushed potatoes of smashed potatoes genoemd. Al kan het net zo goed met oudere exemplaren, het is maar net wat u hebt. Het geheim is dat je de aardappels eerst net aan beetgaar kookt en daarna flink op hun donder geeft voor ze de oven in gaan. Een pureestamper komt dan goed van pas. Gewoon een flinke duw geven. Schrik niet van al die kapotte schillen vol flubbeltjes, want juist die worden straks onweerstaanbaar knapperig in de oven, mits met behulp van een lekkere plens olie. En nog een geheimtip: karwijzaadjes, voor extra lekker. Want ook die vond ik achterin de voorraadkast.
Nooit niks weggooien, mensen.

RECEPT Geplette kummelaardappels

Nodig voor 2-4 personen (bijgerecht):
1 kilo aardappels (± 10 middelgrote)
1 volle theel kummel (karwijzaadjes)
knisperzout
olijfolie

Oven voorverwarmen op 200 °C. Borstel de aardappels schoon onder de kraan, schillen hoeft niet. Snij ze in de lengte doormidden. Doe in een pan met kokend water en wat zout en kook in zo’n 10-15 minuten net aan beetgaar – check of een mespunt er makkelijk in gaat. Giet af en laat even uitdampen. Verspreid ze over een met bakpapier beklede bakplaat, met de platte snijkant naar beneden. En nu komt het: plet de bovenkant voorzichtig met een pureestamper of vork zodat de aardappel kapot gaat, maar nog wel bij elkaar blijft. Mocht ‘ie toch helemaal uit elkaar vallen, geen paniek, dan boetseert u de boel met een vork gewoon weer min of meer aan elkaar, dat komt goed. Bestrooi met de karwijzaadjes en een vleugje fleur de sel of ander knisperzout. Zwier royaal met de fles olijfolie, zorg dat elke aardappel wat krijgt. Zet 20 tot zelfs 30 minuten (het kan per soort aardappel en per oven nogal verschillen) iets onder het midden in de oven tot ze goudbruin, knapperig en onweerstaanbaar zijn.

TIP:
Kummel (alias karwijzaad) lijkt sprekend op komijn, maar dan donkerder en sterker van smaak, iets zoeter en anijziger. Bekend van goulash en andere Oost-Europese gerechten.

Dit recept verscheen eerder in Trouw (©: Koken met Karin).

Bewaar dit recept als pin op Pinterest:

Nieuw Vega boek
Intussen de vierde druk alweer, van mijn nieuwe vegetarische kookboek Vega zónder pakjes & zakjes. Te koop bij alle boekhandels, bij bol.com en zelfs bij de Albert Heijn. Maar een gesigneerd exemplaar bestellen via mijzelf kan natuurlijk ook.