Een kookboek maken heeft nogal wat voeten in de aarde. Vooral de fotografie is altijd weer een megaklus, maar wel een leuke. Deel 3 van het kijkje achter de schermen over mijn nieuwe vegakookboek.

Begin dit najaar had ik allereerst een afspraak in de opslagloods van styliste Mirjam van der Rijst, om samen te kijken naar wat voor sfeer ik wil voor het nieuwe boek Vega zónder pakjes & zakjes. En het woord ‘loods’ is niets te veel gezegd: een ruimte vol stellingkasten, helemaal volgestapeld met honderdduizend serviezen, glazen, schalen, pannen, kleedjes, planken, krukjes, allemaal keurig op kleur gesorteerd. Oh, man, dat voelde als een snoepwinkel! En later stuurde ik haar huisgemaakte kiekjes van mijn recepten, zodat ze alvast een idee had hoe de gerechten eruit zien en verder kon zoeken in haar voorraad.

En vervolgens sleepte ze alle spullen naar mijn huis, kratten vol. Plus een hele serie geschilderde ondergrondjes en vier bestekbakken. De fotografie vindt altijd plaats in mijn eigen huis. Ten eerste heb ik een grote, lekker lichte woonkamer. Maar vooral: in mijn eigen huis heb ik alles bij de hand, van kookgerei tot ingrediënten, zodat ik zelden mis grijp. Twee weken lang gingen we fotograferen, met naast styliste Mirjam ook mijn onmisbare vaste fotograaf Harold Pereira en favoriete hulpkok Mariëlla Erkens.

Oh, maar niet nadat ik eerst een indeling had gemaakt: welke recepten fotograferen we op welke dag. Bij het fotograferen van 75 recepten horen natuurlijk ook oeverloze boodschappenlijsten. De meeste boodschappen liet ik thuis bezorgen (nog bedankt, lieve Appiemeneer met je zeventien kratten!). Toch ging ik ook een nog heleboel zelf uitzoeken bij mijn fantastische groenteman, om de mooiste, meest fotogenieke bloemkool uit te zoeken bijvoorbeeld. En bovendien: hij is de enige die weet hoe je in november aan witte asperges, gele courgettes en een watermeloen komt. Gelukkig had ik uit mijn eigen Franse moestuin nog de allerlaatste regenboogsnijbiet weten te oogsten.

En dan twee weken aan de bak volgens het om-en-om-schema: eerst steeds zelf een dag voorbereiden, daarna een dag met z’n allen fotograferen. Soepen kunnen alvast vooraf gemaakt, net als sausjes en stoofschotels, dat scheelt enorm veel tijd, zodat we op elke fotografiedag alvast een beginnetje hebben. Op die manier kunnen we best veel foto’s op één dag schieten. Gelukkig is het koud, dus ik kan een hoop pannen en schalen, en niet te vergeten ingrediënten kwijt op mijn balkon, want mijn twee koelkasten zitten intussen ook tot de nok toe vol.

Fotograaf Harold stelt zijn lampen en schermen op in de woonkamer, styliste Mirjam bouwt alvast een setje met een ondergrond, ze zoekt wat geschikte borden uit en gaat een kleedje strijken. Doen we deze foto van opzij of van boven? In dat laatste geval moet het keukentrapje erbij gehaald worden. Harold maakt eerst wat proeffoto’s met lege borden, om het licht te testen. Intussen staan hulpkok Mariëlla en ik in de keuken als een dolle te koken, snijden, mixen, roeren. Er staat iets in de oven, er staan twee pannen te sudderen op een laag pitje, er moeten even wat nootjes geroosterd, waar is de staafmixer gebleven, wil er iemand koffie, hè ja lekker, een vers potje thee, waar zijn de koekjes en is het niet weer eens tijd voor weer een afwasje? En vooral: laat je niet gek maken.

Multitasken dus, waarbij het zaak is om je werkruimte zo opgeruimd mogelijk te houden. Wat nog helemaal niet mee valt.

Er hangt een hele trits kookwekkers om alle verschillende kookprocessen in de gaten te houden. En elke keer als er een gerecht klaar is, komt Mirjam aangesneld met de spullen en begint het opmaken van de bordjes. Niet te netjes, want het mag er best huiselijk uitzien, maar natuurlijk ook niet zomaar lukraak neergekwakt. Is het niet leuker met wat bestek erbij? Misschien nog wat extra peterselie? En is een blauw ondergrondje niet toch beter? Via de laptop kunnen we meteen zien hoe de foto is geworden, en nog van alles aanpassen.

En net als we tevreden concluderen dat het prachtig is, en ik het bordje weer mee terug neem naar de keuken, zie ik dat ik de nootjes ben vergeten! Oeps. Snel terug op de set, versgebakken nootjes erover. Leermoment: altijd nog even goed in het recept kijken of je niks bent vergeten. Overigens zijn die fotodagen ook een mooi moment om nog een extra keer te checken of het recept wel klopt en of alles duidelijk en in een logische volgorde staat opgeschreven. Vooral hulpkok Mariëlla is daar heel alert op. Alle recepten heb ik uitgeprint op A4-tjes, en alle op- en aanmerkingen worden erbij geschreven zodat ik het later in het manuscript kan aanpassen. Dat geldt trouwens ook voor alle andere wijzigingen. Ontdek ik bij het fotograferen dat die peterselie erover helemaal niet hoeft? Dan schrap ik het alsnog uit het recept. Of andersom: als ik ontdek dat een gerecht echt een fliebeltje olie nodig heeft, dan schrijf ik dat alsnog erin.

Alle gefotografeerde gerechten belanden op mijn keukentafel. Aan het eind van elke fotodag is dat dus een hele tafel vol. Allemaal eetbaar, maar wel heul veul. Maar gelukkig zijn er mijn buren. Het is intussen vaste traditie dat die de boel komen opeten. Normaal gesproken ter plekke, heel gezellig met z’n allen rond de tafel, maar in pandemietijden volgens het afhaalprincipe. Ik app aan het eind van de dag wanneer het buffet geopend is, en dan komen de buren langs met bakjes om zelf vol te scheppen. Alles gaat op. En gelukkig maar, want de dag erna ga ik weer opnieuw koken en dan begint de hele boel weer van voren af aan.

Maar goed, na twee weken staan alle foto’s erop! De fotograaf vertrek met al z’n tassen en statieven, de styliste met al haar kratten, de hulpkok met haar potjes heerlijke thee. Volgens traditie maak ik van alle groente die is overgebleven meteen een hele grote pan soep, die lekker geurig mag staan sudderen terwijl ik begin met grondig opruimen. De keuken krijgt een uitgebreide poetsbeurt, de woonkamer wordt gestofzuigd, langzaam wordt het weer gewoon mijn huis.
Na een kleine pauze gaat het boek overigens gewoon weer verder in deel 4, over de vormgeving.

Vegakookboek Kijkje achter de schermen, de complete serie:
• deel 1: de cover
• deel 2: de recepten en het manuscript
• deel 3: de receptfotografie
• deel 4: de vormgeving
• deel 5: de laatste loodjes
• deel 6: naar de drukker
• deel 7: de verzending

Let op: het boek verschijnt op 19 april 2022 maar je kunt nu alvast hier een persoonlijk gesigneerd exemplaar reserveren, dan heb je het boek straks als eerste in huis!