Dankzij de globalisering is er soms geen klap meer aan. Heb je heel moeizaam tussen je kleren een fles vissaus in je koffer meegenomen uit Vietnam, hebben ze precies datzelfde merk ook bij de toko thuis om de hoek. Maar gelukkig valt er in eigen land nog genoeg te ontdekken aan lokale specialiteiten die alleen dáár en nergens anders te krijgen zijn. Zo was ik afgelopen weekend in Terneuzen om een lezing te geven en had me vooraf erg verheugd op bolussen, alleen bleken die er helaas niet te zijn. Maar daardoor maakte ik wel kennis met lokale lekkernijen waar ik nog nooit van gehoord had: neuzenaartjes en peperbollen. Speciaal voor mij meegenomen door Nicole, die ik alleen maar kende van twitter (@sweetlikehoney) – zo zie je maar weer eens dat die sociale media toch heus ook hele leuke en lieve kanten hebben.
Neuzenaartjes
Er is niks neusvormigs aan een neuzenaartje, het is slechts verkleinwoordje van Terneuzen. Het zijn een soort kleine tompoezen, maar dan zonder bladerdeeg en gevuld met luchtig-brosse hazelnootschuimcrème. Volgens Nicole zijn ze in 1984 gecreëerd door een plaatselijke banketbakker ter gelegenheid van de viering van het 400-jarig bestaan van de stadsrechten van Terneuzen. Alleen heerst er onduidelijkheid welke bakker dat precies is geweest; blijkbaar zijn er meerdere die het op hun conto schrijven. Het zal eens niet.
Tegenwoordig zijn er verschillende lokale bakkers die dit populaire gebakje verkopen, maar de exemplaren die ik proefde (ik kreeg lekker een hele doos vol!) waren van de firma Risseeuw en die waren heerlijk.
Peperbollen
Peperbollen zijn een soort bonkige pepernoten, maar dan zo groot als een gedeukte pingpongbal en veel luchtiger, brood-achtiger. Zelf ben ik eerlijk gezegd meer van het Team Kruidnootjes (lekker bros) dan van de Club Pepernoten (taaie hap), maar deze peperbolletjes vind zelfs ik heel lekker. Kun je nagaan hoe het echte pepernootfans moet vergaan als ze dit meemaken.
Volgens de overlevering is het recept al honderden jaren oud en wordt het alleen in Zeeland gemaakt. Zeker is dat peperbollen tegenwoordig vast onderdeel zijn van het Sinterklaas-strooigoed. Het belangrijkste verschil met ‘gewone’ pepernoten is dat deze met stroop worden gemaakt en dat er hele anijszaadjes in zijn verwerkt. De stroop gaat warm door het deeg, wat het naar verluidt behoorlijk zwaar maakt om te verwerken, dus vroeger werden de peperbollen met de voeten gekneed, ‘dammelen’ genoemd.
Ik kreeg bij mijn lezing een hele zak vol, waarna de rest van de zaal in koor riep: “Toch wel van Van de Velde hè?” En inderdaad.
Toch nog even gevraagd hoe het met de aanvankelijk beloofde bolussen zat, maar die bleken overal uitverkocht. “Alleen nog bij de Jumbo,” zei Nicole, “maar dát is natuurlijk geen optie”. Neeeee, riep de zaal weer in koor. Zo zie je maar: in Terneuzen weten ze wat lekker is. Ik moet dringend nog eens terug.
