Of het nu zonnig en strakblauw is of echt grijs herfstweer met een zweem van gemiezer, uitwaaien op een Waddeneiland is altijd een goed idee. Texel leek mij altijd de minst leuke van het rijtje, want groot en met auto’s, maar die mening heb ik drastisch herzien toen ik de voordelen inzag van het grotere formaat: volop producenten van lekkernijen. Kaas, zilte groenten, zelfplukfruit, kakelverse shii-takes, lamsvlees, hoogsteigen bier, plus niet te vergeten oesters, kokkels en Hollandse garnalen. Dat komt goed uit, dit weekend is het weer Texel Culinair op het eiland en bovendien is september zojuist uitgeroepen tot maand van de Hollandse garnaal. Erop af!
In de haven van Oudeschild ligt de indrukwekkende garnalenkotter de TX10 Emmie. Twee maal daags kunnen bezoekers mee garnalen vangen en zeehonden kijken met schipper Frido Boom en zijn onverstoorbare matroos Roland met eeuwig sjekkie in de mondhoek. Ruige zeebonken met humor. Al snel buiten de haven gaan de grote netten uit die met behulp van kunststof wieltjes over de zeebodem rollen. 
Terwijl Roland alvast de ketel met zeewater opstookt, komt de eerste hongerige meeuw langszij gevlogen. Na een kwartier worden de netten weer opgetakeld en geleegd in een grote metalen bak. Duizenden krioelende garnalen, maar ook kleine kwalletjes, dartele krabben, een enkele zeester of brokstuk zwart veen. En niet te vergeten kleine spartelende visjes: scholletje, tongetje, scharretje, wijting, spiering en een enkele zeedonderpad, Roland noemt ze allemaal bij naam. 
De garnalen worden via een grote centrifuge uitgespuugd in plastic manden, om vervolgens door Roland in de dampende waterketel gekieperd te worden.
Even later vist hij de zojuist nog grijs-doorzichtige garnalen er roze en gaar weer uit. Kapitein Frido heeft intussen de automatische piloot aangezet en doet voor hoe je een garnaal pelt: “Drukken, draaien, trekken”. Eerst de achterkant eraf, dan de kop. “Met gevoel!” voegt hij eraan toe. Wat een onbeschrijflijk smaakverschil met garnalen die in twee weken tijd heen en weer zijn geweest naar Marokko om daar gepeld te worden. Maar zelfs het verschil met de ongepelde garnalen van de visboer is groot, ook in kleur: niet grijsachtig biggenroze maar zalm-oranje. Wat blijkt? Zelfs ongepelde garnalen moeten verplicht behandeld worden met conserveermiddel voordat ze verkocht mogen worden. “Zó hoort een garnaal te smaken, en niet anders,” bromt Frido tevreden terwijl hij gestaag door pelt. Nee hoor, van garnalen krijgt hij nooit genoeg, veel te lekker. 
Gek genoeg willen lang niet alle passagiers een zak mee naar huis, dus ik krijg er wel vier. Wat een weelde! 
Trouwens, geen zeehond gezien, realiseer ik me pas als ik van de boot afstap.
En wat doet een mens met vier zakken Hollandse garnalen? Pellen en garnalenkroketten mee maken natuurlijk!
INFO
Verschillende schepen in Oudeschild bieden garnalentochten aan, waaronder de TX10 Emmie, een echte garnalenkotter die alleen iets is omgebouwd om publiek te kunnen ontvangen. Er zijn twee afvaarten per dag, behalve zondag, à € 12,50 per persoon (kinderen € 10), inclusief semi-onbeperkt verse garnalen mee naar huis. Zie: www.garnalenvissen.nl
Dit artikel verscheen in uitgebreide versie eerder in Trouw. Copyright: Koken met Karin.
