Een tropische zomer is helemaal niet erg als je een bioscooppas hebt. Je betaalt maandelijks een vast bedrag en kunt dan onbeperkt naar de film, waar het lekker koel is. Vooral overdag mag ik graag spijbelen in een donkere filmzaal, ten volle genietend van het eigen-baas-principe. Gelukkig zit er een bioscoop met negen zalen op luttele wandelminuten van mijn huis. Bijkomend voordeel: als je ‘gratis’ naar de film gaat, is het minder wikken en wegen, recensies spellen, tips van vrienden aanhoren, zullen we wel, zullen we niet, welnee, je gáát gewoon. Aldus zie je veel meer pareltjes dan je ooit voor mogelijk had gehouden. De pret begint al bij het voorprogramma: een carrousel van promotiefilmpjes van ondernemers uit de buurt, de ene nog aandoenlijker dan de andere. Denk aan een witgoedzaak, scooterwinkel, kapper of café met poolbiljart. Ook veel kleine buurtrestaurantjes vinden dit kennelijk een uitgelezen manier om zichzelf onder de aandacht te brengen. De Griek toont een duizelingwekkende hoeveelheid hapjes, de Nepalees gooit zijn twee snoezige dochtertjes in klederdracht in de strijd, bij de Italiaan krijg je zelfs gratis koffie op vertoon van je filmkaartje. Vol aanbevelingen als ‘Onze authentieke gerechten worden bereid met verse ingrediënten’. Tja, waar anders mee?
Nog nimmer heb ik ook maar één van de adverteerders bezocht. Maar ja, hoe gaat dat? Dan bedenkt de redactie van Trouw een Europese zomerserie, en realiseer je je het zwarte gat dat Griekenland heet. In mijn geval dan. De laatste keer dat ik die zonnige archipel bezocht, was de Akropolis nog in aanbouw, dus kunt u nagaan. Toch is de bedoeling dat ik u in de zomerkrant ga verluchtigen met smakelijke Griekse anekdotes en een dito bijpassend recept. 
Dus ik toog naar de filmgriek, waar ik me ineens weer herinnerde hoe lekker spanakopita toch is. In restaurants zijn het doorgaans van die kleine fröbelflapjes, maar ik maakte één grote, huiselijke spinazietaart. Het geheim is een flinke dot verse kruiden en citroenrasp.
Recept Griekenland: Spanakopita
(spinazietaart)
Zelf maken?
Nodig voor 4 personen:
1 pak filodeeg (diepvries, ± 225 g)
600 g spinazie
200 g feta
100 g gesmolten boter
1 grote ui
5 lente-uitjes
2 knoflooktenen
2 grote eieren
1 handvol dille
1 handvol peterselie
1 citroen (alleen schil)
olijfolie
peper uit de molen
Haal het filodeeg (in plastic) een half uur tevoren uit de vriezer. Oven voorverwarmen op 200 °C. Snipper de ui, snij de lente-ui in ringetjes, hak de knoflook fijn. Fruit samen glazig in een scheutje hete olie in een grote hapjespan of wok. Voeg in porties de spinazie toe en laat al omscheppend slinken. Doe het mengsel over in een zeef en laat uitlekken en afkoelen, duw af en toe goed het vocht eruit. Klop de eieren los in een grote kom. Voeg fijngehakte dille en peterselie toe, plus verbrokkelde feta. Rasp de citroenschil erboven. Maal flink met de pepermolen. Schep de spinazie erdoor. Vet een ovenschaal (rechthoekig is het makkelijkst, zeg 20×26 cm) in met gesmolten boter. Leg er een vel filodeeg in, laat overhangen bij de randen, kwast in met gesmolten boter. Dan weer een vel, boter, et cetera, tot de helft van het pak deeg op is. 
Verdeel het spinaziemengsel erover. Vouw het overhangende deeg erover en dek weer op dezelfde manier af met 5 beboterde laagjes filodeeg. Kwast ook de bovenkant in met boter. 
Bak in ± 30 minuten gaar en goudbruin.
TIPS:
• Kan ook in minivorm. Vouw dan brede repen filodeeg met een ferme lepel spinazievulling erin tot driehoekjes. Die hoeven maar een kwartiertje in de oven.
• Lekker met tzatziki of een tomatensalade. Of allebei.
Dit artikel verscheen eerder in Trouw (© Koken met Karin) als onderdeel van een Europese zomerserie. We hebben ook nog Frankrijk, Engeland, Zweden, Spanje, Duitsland en Kroatië.
