Kijk. Je hebt het zoveelste foodblog met avocadogefröbel en buddha bowls en chiazaadpudding en gesponsorde recepten van oreokoekjestaart-met-hüttenkäse. En je hebt foodblogs waar je elke keer naar terug keert juist omdat er niet met de heersende hypes wordt meegedobberd. Waar je bijzondere recepten treft, die ook nog eens zorgvuldig verwoord zijn. Kijk, en dan kom je bijvoorbeeld uit bij Italiaans koken met Antoinette.

Antoinette Coops is Limburgse, raakte verslingerd aan een Italiaan en verhuisde alweer een hele tijd geleden met ‘il marito’ naar Verona, waar ze sindsdien schrijft over de lokale keuken en eetgebruiken, met een indrukwekkende mix van zowel kennis van zaken, humor als nuchterheid. Het kon niet anders, of daar moest ooit eens een kookboek van komen. Ze werkte er zes (!) jaar aan, maar dan heb je ook wat: Mangiamo! Ik ging ermee op mijn balkon zitten, en kon niet meer ophouden met lezen.

Want dat heeft Antoinette gelukkig ook in het boek behouden: haar persoonlijke schrijfstijl. Elk recept wordt uitgebreid ingeleid, en dan houdt ze tussendoor ook nog allerlei gesprekken met locals, denk aan een risottoboer, een houtsnipjager en een wijnmaker. Dat levert smakelijke citaten op als ‘Maar bedenk wel, een lelijke vrouw opmaken geeft ook maar een beperkt resultaat.’ En dat ter illustratie van het feit dat je zelfs in het beste houten vat nooit een goede Amarone kan maken van slechte wijn. Of wat dacht je van de truffelzoeker die voor de zekerheid ook altijd een truffeltje inlevert bij de dorpsagent, ‘daarmee voorkom ik boetes, bijvoorbeeld voor foutparkeren…’

En gelukkig, ook haar nuchtere humor is van de partij. ‘Het is het lekkerst als je het broodkruim (voor de gegratineerde jakobsschelpen, red.) een nachtje op smaak laat komen. Maar je kunt het natuurlijk ook op het laatste moment pas maken. Is hartstikke Italiaans trouwens, niks plannen.’ Of bij het recept van kalfslever op z’n Venetiaans: ‘Warm lever nooit op. Je schoenzolen zijn malser.’

Kalfslever, inderdaad. Want wie bij de Italiaanse keuken denkt aan die eeuwige tomaten-basilicum-pasta-mozzarella, die ontdekt met dit boek dat de keuken van de Veneto echt andere koek is. Volop recepten met ree, paard, merg, varkenshiel, maar heus ook gewoon kip. Leuke groenterecepten zoals knolselderijsteak – nooit geweten trouwens dat knolselderij in het Italiaans ‘sedano di Verona’ heet, als onderscheid van de gewone ‘sedano’ (bleekselderij). Ziet er ook lekker uit: gestoofde artisjokken met knoflook en peterselie, of die prachtige halvemaantjespasta met rode biet, aardappel en maanzaad. Ook al meteen voorzien van een to do-plakkertje: de pannenkoekrolletjes uit de oven gevuld met bechamel en paddestoelen. En vooruit, ham.

Alle recepten bevatten onderaan variatietips, dus je kunt praktisch gezien alle kanten op. En dan zijn er ook nog recepten voor drankjes, conserven (oh, die potten met ingemaakte groenten!), jam en allerhande lekkere koekjes met als hoogtepunt de sbrisolona: een koek van amandelen die je met een flinke mep in brokken breekt. Hier zie je het Antoinette zelf even voordoen op een filmpje.

Kortom: hulde voor dit boek! En vooral ook voor de prachtige cover, gebaseerd op een Italiaanse boterwikkel.

Antoinette Coops, Mangiamo! – De heerlijkste streekgerechten en ander lekkers uit de Italiaanse Veneto, uitgeverij Nieuw Amsterdam, ISBN 9789046823606, € 27,99