Mijn nieuwe kookboek mag naar de drukker! Altijd weer een mijlpaal, in een proces dat sowieso bestaat uit louter hoogtepunten. Tenminste, als je zoals ik dol bent op kookboeken maken. Dit is alweer mijn twaalfde, en het wordt er alleen maar leuker op.
Van het oeverloze fantaseren en verzinnen en uitproberen van recepten, tot het compact-maar-toch-instructief opschrijven. Volop puzzelen hoe het allemaal logisch bij elkaar past en niet te vergeten binnen het totaal vastgestelde aantal bladzijdes (ik wilde aanvankelijk 400 pagina’s, van de uitgeverij mocht ik er ‘maar’ 256 teneinde het boek lekker betaalbaar te houden. Nou vooruit dan maar). Daarna het wekenlang koken voor de foto, een belevenis op zich waar ik al eerder over schreef. Dit boek bevat namelijk ruim tweehonderd gerechten die allemaal (allemaal!) op de gevoelige plaat zijn vastgelegd. En die daarna ook weer allemaal (allemaal!) zijn opgepeuzeld met buren, vrienden en familie.
Vervolgens had ik even pauze, want toen was de beurt aan de vormgeefster, die in een paar weken tijd van de hele boel een fraai coherent geheel mocht maken. Daar kom ik dan doorgaans ook nog een dagje naast zitten, om waar nodig teksten in te korten en nog wat loslopende darlings te killen. Kijk, en dan heb ik ook nog eens een vormgeefster die gewoon een fles champagne open trekt als het er allemaal op staat. Dat zijn de betere natuurlijk.
Overigens zijn we er dan nog lang niet. Daarna begint namelijk het ook niet te onderschatten proces van corrigeren, en vervolgens weer het corrigeren van de correcties, en het dubbelchecken van de correcties van de correcties. ‘Drukfoutjes’ zijn doorgaans helemaal niet de schuld van de drukker, maar zijn ergens ontstaan eerder in het proces, vaak ten gevolge van knip-plakdingetjes. En als je er tot over je oren in zit, dan zie je soms niet meer dat er om duistere redenen ‘vegetarisch’ is verschenen boven een gehaktballenrecept. Raar maar waar.
Slim zónder pakjes & zakjes gaat ‘ie heten. Een boek dus wederom zonder pakjes en zakjes, maar dan specifiek gericht op groente, waarbij je alles opmaakt wat je hebt. Een boek met heel veel vegetarische gerechten, maar geen 100% vegetarisch boek, daarvoor ben ik te veel een omnivoor. Wel eentje dus waar groente in de hoofdrol staat, en vooral de oeverloze mogelijkheden ervan.
Dit is bijvoorbeeld de openingspagina van het tomatenhoofdstuk:
Om je een idee te geven wat een mens allemaal wel niet kan met tomaten. En dan zijn er dus ook nog 18 andere groentehoofdstukken…
Bij alle recepten staan ook weer suggesties voor kliekjes (denk: een halve pan ratatouille) en restjes (denk: een halve spitskool). Want overal kun je weer wat (anders) van maken. Dat betekende wel een hoop gepuzzel met de paginaverwijzingen, maar daar kreeg ik gelukkig hulp bij: een corrector heeft al die duizenden verwijzingen in het manuscript à la ‘zie blz. XX’ van het juiste paginacijfer voorzien. Alleen dat was al een heldenklus. Net als het checken en dubbelchecken van alle V-tjes bij de vegetarische gerechten…
Enfin. Zoals gezegd, het zit erop. Ik kan er niks meer aan toevoegen. Nu is de drukker aan de beurt.
1 september ligt het boek in de winkel! Maar je kunt het boek nu alvast reserveren.
Lees ook:
Hoe het allemaal begon
De fotoshoots
