De Luikse vorm van jenever heet ‘pékèt’ (spreek uit: pee-kèt). Waals voor ‘pikant’, wat niet verwijst naar sambal of tabasco, maar naar de toch waarlijk niet heel erg heftige jeneverbes. Kennelijk waren ze vroeger niet zo veel gewend. Pittig is het drankje in onze moderne ogen dan niet, het is best heftig spul, met een alcoholpercentage variërend van 22 tot 35%.
Het wordt vaak gemixt met allerhande fruitsiropen, wat behalve vrolijke kleurtjes ook een soort Breezer-effect geeft: mierzoet en je hebt niet het idee dat je alcohol drinkt. Levensgevaarlijk dus. En vanwege dat zoete meer iets voor de liefhebber. Enfin, je moet het zelf maar eens proberen. En dan ook maar meteen op hét adres bij uitstek: La maison du pékèt. Daar hebben ze alle smaken en soorten bij elkaar. En ze hebben er een fijn groot terras, ook dat nog.

Het zit trouwens ook (maar dan zonder gekleurde siroop) in die andere Luikse incontournable: café liégeois. Maar daarover morgen meer.

Jazeker ik was in Luik. Lees hier de vorige aflevering met wandeltips.