Nantes is een lekkere stad hoor, met z’n vis en Muscadet en lentegroenten als worteltjes en veldsla. Maar het beroemdst zijn toch de zoetigheden, gemaakt van de suiker en chocola die sinds de achttiende eeuw vooral via de haven van Nantes Frankrijk binnen kwamen varen. De firma LU komt ervandaan, u weet wel, van de geribbelde petit-beurre-koekjes, de scholiertjes met chocola en natuurlijk de Pim’s, waar ik al eens een rubriek aan wijdde. De fabriek is intussen verhuisd maar de stad telt nog altijd tal van chocoladewinkels, met als grote favoriet Gautier, waar ze sinds 1823 naast een keur aan bonbonnetjes ook hét snoepje van Nantes produceren in alle kleuren van de regenboog, de Berlingot.

De oorsprong van al dit zoet is een echter stuk minder glorieus. De havenstad verwierf namelijk z’n weelde en glorie dankzij de ‘commerce triangulaire’ of driehoekshandel, een eufemistische uitdrukking voor een slavenhandel in drie etappes. Vanuit Nantes vertrokken schepen naar Afrika vol westerse producten in ruil voor slaven, die vervolgens werden doorverkocht aan plantages in de nieuwe wereld. Vol suiker, cacao, koffie, rum, tabak en katoen keerden de schippers ten slotte weer huiswaarts. En dan begon het weer van voor af aan. Tussen 1704 en 1837 vonden ruim 1700 van dit soort tochten plaats waarbij naar schatting vele honderdduizenden slaven werden gedeporteerd.

In de tijd dat Antilliaanse rietsuiker, bruine rum en vanille volop verkrijgbaar waren ontstond de ‘gâteau nantais’: een smeuïge platte ronde cake, versierd met wit glazuur. Dankzij overvloedig rumgebruik zeer lang houdbaar, wat de zeelui natuurlijk goed uitkwam. Nog altijd wordt hij gemaakt door lokale bakkers, die zich er op voorstaan dat hij wel twee maanden goed blijft, mits niet in de koelkast, maar in een goed afgesloten koektrommel tegen het uitdrogen. En inderdaad. Natuurlijk had ik er eentje gekocht, om hem vervolgens te vergeten, maar weken later bleek hij nog steeds heerlijk. Dat vroeg natuurlijk om een zelfmaakversie En al doe ik een scheut minder dan de Nantezen, hij hoort echt met rum, veel rum. Kinderen geeft u maar een koekje van LU.

Zelf maken?
Nodig voor 1 taart (8 punten):
125 g boter (kamertemperatuur)
125 g (fijne) kristalsuiker
125 g amandelmeel
3 grote eieren (kamertemperatuur)
50 ml bruine rum
40 g bloem
1 theel bakpoeder
1 eetl vanille-extract
100 g poedersuiker
snufje zout
wat boter en bloem voor de vorm

Oven voorverwarmen op 175 °C. Mix de boter en kristalsuiker samen tot een mooi licht ensemble. Mix het amandelmeel erdoor. Klop de eieren los in een kom en giet er dan in porties bij, tot het weer een mooi glad geheel is. Mix 3 eetl van de rum (bewaar de rest) en de vanille erdoor. Zeef bloem, bakpoeder en zout boven de kom en spatel (niet mix!) het er losjes door. Vet een springvorm (Ø 20-22 cm) in met boter en bepoeder met wat bloem. Doe het beslag erin en strijk glad. Bak gaar en goudbruin in de oven in ± 40-45 minuten. Check of een satéprikker er droog uitkomt. Haal uit de oven, prik meteen met diezelfde prikker overal in en kwast in met rum, maar houd 1 volle eetl rum over voor het glazuur. Laat de cake helemaal afkoelen. Meng de poedersuiker met die eetl rum en nog een extra drupje water tot een dik-vloeibaar glazuur. Verdeel over de cake en laat uitharden.

TIPS:
• Amandelmeel maakt u makkelijk zelf door blanke (hele of geschaafde) amandelen fijn te malen.
• De dag na het bakken is hij het lekkerst. Goed hermetisch afgesloten bewaren. Al zou ik twee maanden bij deze versie niet durven aanbevelen.

Morgen tips voor lekkere adresjes in Nantes!

 

Dit recept verscheen eerder in Trouw. Copyright: Koken met Karin.

P.S. De smaak te pakken gekregen van het koken zonder pakjes? Dan zijn er mijn antipakjeskookboeken Koken met Karin Zónder pakjes & zakjes, het vervolg, dat luistert naar de titel Zónder pakjes & zakjes 2, of handig deel 1 + 2 samen in de voordelige dubbeldikke verzamelbundel Het grote zónder pakjes & zakjes boek (top 3 best verkochte kookboeken van 2016).