Jazeker, het zijn nog altijd de Woeste Wortel Weken, waarin we vier weken lang doodgewone wortels opleuken, en dat zonder pakjes of zakjes. In de supermarkt stuitte ik op een zakje Groentefinish. Dat het nog bestaat! Ik schreef er al over in 2011, naar aanleiding van Groentefinish Bloemkool, maar er is nu kennelijk ook een variant voor wortel. Of misschien was die er zes jaar geleden ook al, maar heb ik hem toen over het hoofd gezien?

Uit een zakje: Verstegen Groentefinish voor wortel
34% Zeezout, dextrose, groenten (wortel, sjalots), specerijen (venkelzaad, peper), 9% kruiden (peterselie, dille, dragon).
Voedingswaarden per 100 gram: 33,8 g zout, 24,9 g suiker.

“Kruidenmix voor een frisse smaak van groene kruiden” staat erop, wat grappig is, want als er één ding is waar dit zakje gedroogd spul in de verste verte niet aan doet denken, dan is het aan de wilde frisheid van verse groene tuinkruiden. Hoofdbestanddelen zijn zout (34%) en suiker (25%). Tja, is dit nu de aangewezen manier om te voorkomen dat het hele gezin met lange tanden die vermaledijde groente zit weg te werken?

Op zich heeft Verstegen natuurlijk een punt. Waarom vinden wij groente zo dodelijk saai? Omdat wij gewend zijn om ze in een bak kokend water te gooien, en dat is het dan. Hooguit nog een klontje boter en/of wat nootmuskaat. Of het nu gaat om wortelen, bloemkool of boontjes. Vind je het gek dat er dan geen klap aan is? De oplossing die deze groentefinish suggereert is echter nog steeds reuze traditioneel: groente koken, klontje boter erbij plus het zakje zout-suiker-specerijen. Ik zeg: voor een broodnodig stukje wortelvariatie naar uzelf toe kan het geen kwaad om eens wat vaker over te gaan tot wokken, roosteren in de oven, pureren, grillen, inmaken tot pickles of het aloude saladeraspen. Verandering van vorm doet eten.

Vandaag doen we brede slierten, of zo u wilt linten, helemaal hip. Maar dan zou ik ze wel eventjes koken, dat eet lekkerder dan rauw, en ze vervolgens nu eens niet omhusselen met boter, maar met een kruidige oliedressing met zowel gedroogde specerijen als verse koriander, voor optimaal smaakeffect. En het ziet er nog leuk uit ook.

Kruidige wortelslierten (met koriander)

Bijgerecht voor 4 personen:
5-6 niet al te dikke winterpenen (500 g)
1 handvol verse koriander
3 eetl olijfolie extra vergine
3 eetl citroensap
1 knoflookteen
1 theel komijnpoeder (djinten)
1 theel pimentón (gerookt paprikapoeder, mild/zoet)
wat chilivlokken (uit zo’n molentje)
snuf zout

Klop de olijfolie, citroensap, uitgeperste knoflookteen, komijn, paprikapoeder, chilivlokken en zout door elkaar in een grote kom. Hak de helft van de koriander fijn en meng erdoor. Schil de wortels met de dunschiller. Leg ze plat neer en snij met dezelfde dunschiller in de lengte in lange slierten. Breng een flinke pan water met wat zout aan de kook en blancheer de wortelslierten 1 minuut zodat ze wat soepeler zijn. Giet af en hussel meteen warm door de dressing. Laat de smaken minstens een uur intrekken op kamertemperatuur. Hak de rest van de koriander fijn en strooi erover.

TIPS:
• Geen dunschiller? Kaasschaaf.
• Het lintresultaat wordt het mooist bij niet al te dikke winterpenen, liefst allemaal van hetzelfde formaat (Ø 3-4 cm), dan worden ook de slierten even breed. Ga door tot u niet verder kunt en snack het restje gewoon op, geef aan het konijn of hak in fijne blokjes en gebruik samen met ui als basis voor willekeurig welke (pasta)saus.
• Hekel aan koriander? Neem verse munt. Of good old peterselie.

Ook verschenen in de Woeste Wortel Weken: worteljam, Canadese worteltjes (met maple syrup) en knabbelwortels uit de oven.

Dit recept verscheen eerder in Trouw. Copyright: Koken met Karin.