Sorry hoor, maar die veganistische of ‘100% vegan’ trend, daar begrijp ik niks van. Dat je geen vlees wilt eten, daar kan ik me zelfs als overtuigd omnivoor nog best iets bij voorstellen, maar waarom o waarom zou je ook honing, kaas, melk, eieren, slagroom, crème fraîche, mascarpone en Turkse yoghurt uit je menu schrappen? Zonder dat er sprake is van een allergie of intolerantie, alleen maar omdat zulks ‘gezonder’ en ‘beter’ voor je zou zijn?

In één moeite door staat vegan tegenwoordig ook vaak voor glutenvrij. Niet omdat er ernstige ziektes als coeliakie in het spel zijn, welnee, maar puur als modedingetje, ook alweer vanwege ‘gezonder’ en ‘beter’. Oh, en dan schaffen we suiker ook maar meteen af, want kokosbloesemsuiker en ahornsiroop leveren weliswaar evenveel calorieën – wat iedereen gemakshalve negeert – maar zijn ‘gezonder’ en ‘puurder’. Dus ‘beter’.

Zucht. Nee, sorry, het zal wel aan mij liggen, maar ik word daar kriegelig van. Terwijl, ik ben heel erg vóór gezond. Althans, gewoon gezond. Je weet wel, gevarieerd, met mate, lekker met verse ingrediënten en zonder pakjes en zakjes. Maar het lijkt soms wel alsof ‘gezond leven’ een soort maniakale religie aan het worden is waarvoor allerlei moeilijke fratsen uitgehaald moeten worden.
Misschien heel gek, maar ik word eerder moedeloos dan blij van mottig bruine ‘scrambled kikkererwten’, ‘brownies’ van aardappel of glutenvrije pasta met avocadosmurrie en edelgistvlokken (whatever that may be). Waarom o waarom zou een mens moeilijk doen als het makkelijk kan? Tiramisù is even lekker als doodsimpel, gewoon met chocola, koffie, lange vingers en room. Daar kan toch geen ‘tiramisù’ geknutseld van chiazaad, boekweitmeel, hazelnootmeel, kokosolie, ahornsiroop, amandelmelk en cashewnoten tegenop? Of waarom zou je een bruingrijze puree van cashew- en hazelnoten, dadels, kokosrasp en amandelmelk in hemelsnaam ‘notenyoghurt’ noemen? Ik haal nog maar eens zo’n verrukkelijk emmertje volle yoghurt bij mijn Turkse groenteboer, gooi er wat noten en fruit op en klaar is mijn fleurige ontbijtje.

Het moge duidelijk zijn: ik ben niet de doelgroep voor kookboeken als Vegadutchie. Nogmaals sorry, sorry, sorry. Dokter, is er iets mis met mij?

Jolijn Pelgrum, Vegadutchie, uitgeverij Nieuw Amsterdam, ISBN 9789046819555, € 22,99