Help. Ik heb heerlijke pasta ontdekt, waarvan ik eerst een en later zelfs twee pakken in huis bleek te hebben, maar hoe ik eraan kom? Geen idee. Zal wel weer in een of ander opgestuurd pakket gezeten hebben, waarvoor alsnog mille grazie, maar met al die culipost raak ik soms danig de kluts kwijt. 
Fusillata casareccia heet het, van het de pastificio G. Di Martino. Antica pasta di Gragnano, staat er ook nog op, uit 1912 te Napels, toe maar. En nu zit ik met de gebakken peren, want waar o waar koop ik deze pakken? Wie het weet, mag het zeggen.
Dan ook meteen maar een recept. Dit is pasta waar de saus goed omheen blijft hangen, waardoor je niet zoveel saus nodig hebt, en al helemaal niet zo’n enorme natte saus.
Eerst maar eens een uitje fruiten in olijfolie, altijd goed. Dan twee lekkere (ik herhaal: lekkere!) worsten van de slager openknippen. Mijn slager heeft venkelworst, echt heerlijk. Maar met goede saucijzen, een lepeltje venkelzaad en een ferme snuf (gerookt) paprikapoeder kom je ook een heel eind. Het worstevlees bij de zachte ui en even rul bakken. Dan een courgette in kleine blokjes snijden en erbij, ook even meefruiten. Tenslotte nog wat loslopende tomaten in stukjes erbij, zeg 4. Klein bekertje crème fraîche, wat zout, peper en verse peterselie en rustig onder een deksel even pruttelen terwijl je de pasta kookt. En dan uiteraard Do As The Romans Do: de pasta mengen door de saus, niet andersom. Doodsimpel maar heerlijk. En hoogst economisch, want genoeg voor 4 personen. En nee, géén kaas erover. Nergens voor nodig.
