Hè. En ik had me er nog zó op verheugd. Bij de Indische keuken komt vaak een hoop kruiderij kijken, en dat moet allemaal eerst worden fijngestampt en -gewreven. Vergeet de pakjes uit de supermarkt, die bevatten doorgaans meer verdikkingsmiddel, conserveermiddel, maltodextrose en aroma dan echte specerijen. Nee, dan de boemboes uit de toko, da’s andere koek. En nu dus aangevuld met nieuweling Bartje Boemboe, een initiatief van Bart Eijken.

Oma’s
Ik had al eens van hem gehoord, in de vorm van een erg leuk Indisch kookboekje dat hij een paar jaar geleden in eigen beheer heeft uitgegeven. Ik had hem onthouden als ‘Boemboe-Bartje’, maar het blijkt dus andersom, Bartje Boemboe. Samen met Jojo Keller maakt en verkoopt hij Indonesische kruidenmengsels volgens de recepten van hun beider oma’s. Gemaakt van verse kruiden, zonder kunstmatige toevoegingen. De fraai vormgegeven webshop omvat op dit moment 8 verschillende boemboes die per 4 tegelijk te bestellen zijn. Dankzij de platte verpakkingen kunnen ze gewoon door de brievenbus.

Nasi goreng
Ik kreeg er 2 opgestuurd om te proberen. Eerst maar eens aan de nasi goreng. Wat vers spul erbij gekocht (superhandig: het boodschappenlijstje is af te scheuren van de verpakking). Alras stijgen er heerlijke geuren op uit de keuken. Eenmaal aan tafel valt het echter eerlijk gezegd een beetje tegen. Tikje flauwe hap. Wat extra sambal en sojasaus erdoor en het kan er prima mee door, maar ik had toch wat meer authentieke specerijenboost verwacht.

Soto ajam
Door naar de soto ajam (kippensoep). Logisch dat je zelf kip erbij moet kopen, maar gek genoeg staat bij de ingrediëntenlijst ook ‘1 potje kippenbouillon van De Kleinste Soepfabriek’. Maar die levert (aangelengd met het aanbevolen halve potje water) 600 ml kippenbouillon, terwijl het recept om 1 liter vraagt. Dus de boel nog maar eens extra verdund met nog een potje water, wat toch een beetje zonde voelt van die dure, langzaam getrokken bouillon. En hoezo heb je 4 eieren nodig als je per persoon maar een half ei gebruikt? Enfin. Best een bewerkelijk gerecht trouwens, want alle groenten, aardappels, noedels en eieren moeten apart gekookt worden, dus je wilt niet weten hoe het slagveld in mijn keuken er na afloop uit zag.
En de smaak? Het rook wederom verrukkelijk terwijl ik bezig was in de keuken, maar de uiteindelijke soep was eh, tja, wederom nogal flauw. Dat kan toch niet alleen maar komen omdat ik het bakje met ringetjes lenteui vergeten was op tafel te zetten?

Verdorie nog aan toe. En ik vind het nog wel zo’n mooi, veelbelovend concept, van twee mensen die hun hart achterna gaan. Ligt het aan mij? Ik ben anders helemaal niet zo van de pedis, maar dit is me echt te subtiel. Of heb ik iets verkeerds gedaan?