Heb jij ook zo’n haat-liefdeverhouding met kookwekkers? Gék word ik ervan, vooral omdat ik er nogal veel verslijt. Maar ja, ik kan niet zonder kookwekker (ook wel: ‘eierwekker’). Al was het maar omdat ik steevast tussen het bakken, braden, sudderen, rijzen, pruttelen danwel roosteren door iets anders ga doen en natuurlijk geen verpieterde toestanden wil en, raar maar waar, ik vergeet prompt dat ik koekjes aan het bakken was als ik intussen met mijn moeder ga bellen of aan het twitteren sla.

Twee tegelijk
Maar ik gebruik een kookwekker ook omdat ik alle kook- en bereidingstijden exact bij wil houden om ze daarna te kunnen gebruiken in mijn recepten. Om die reden heb ik vaak twee wekkers tegelijk nodig. Maar ze begeven het om de haverklap. Of, nog erger, ze doen rustig 12 of 18 minuten over een kwartier. En dat kan ik echt niet hebben. Digitale dan? Die zijn weliswaar zeer keurig accuraat, maar hebben wel zo’n hinderlijke pieper-die-niet-ophoudt. En in de help-hoe-houdt-die-herrie-op-paniek kun je zelden meteen de juiste knopjes vinden.

Walhalla
Ooit had ik zo’n ideaal simpel geel plastic ei, die deed het fantastisch. Op de minuut nauwkeurig deed hij jarenlang trouwe dienst, tot hij onherroepelijk de brui eraan gaf. Vele andere eieren volgden, in andere kleuren, van metaal, en zelfs een keer piramidevormig. Maar het bleef behelpen. Sommigen hielden het letterlijk maar één avond vol. Terwijl, bij mij thuis moet het voor een kookwekker toch het walhalla wezen, zou je zeggen?

Degelijk duo
Tot ik dit degelijke duo aanschafte, krap twee jaar geleden bij een gerenommeerde kookwinkel. De duurste die ze hadden, voor de zekerheid. Zelfs dat mocht niet baten. Intussen slaat de digitale (links) regelmatig op hol en houdt hij daar alleen mee op als het klepje van de batterij er op een speciale manier half schuin op zet. Maar dat gaat nooit lang goed. Bovendien zijn de knoppen zo onhandig, dat hij na het uitschakelen meestal meteen weer vanzelf opnieuw begint af te tellen. En daarna te piepen.
De prachtige rode (rechts) is een keer van de gevallen van de afzuigkap waar hij aan vast zit (tja, zo’n magneet is nu eenmaal niet 100% vastzitproof) en sindsdien staat hij stil en is niet meer in beweging te krijgen.

Vandaar dat ik het nu toch maar weer probeer met een plastic ei. Deze van Flying Tiger, voor 2 euro. En het enige waar ik spijt van heb, is dat ik er niet meteen twee gekocht heb.