Nog één keertje Maastricht dan, om het af te leren. Er is niks sjieks aan het Maastrichtse eetcafé dat luistert naar de naam ‘Café Sjiek’. In het Maastrichts betekent het woord zoiets als ‘te gek, leuk’, hoor ik van de kersvers ontmoete tafelgenoot waar ik net bij aangeschoven ben. Die er nog ter verduidelijking aan toevoegt: ‘Je kunt het zeggen van een voetbalwedstrijd of van een vrouw’. Aha.

Niet reserveren
De kaart wisselt elke dag, maar de classics waar iedereen voor terugkomt zijn er altijd. Zoals het ‘zoervleis’ en de bloedworst. Wel onhandig is dat je hier niet kunt reserveren, en de wachttijd kan nogal oplopen. Volgens de barman is het een bewust businessmodel: zo kunnen ze meer klanten verwerken dan wanneer ze in een bomvolle zaak lege tafeltjes vrij moeten houden voor reserveringen. De Maastrichtenaren daarentegen vinden het juist een voordeel dat je hier niet kunt reserveren. Iedereen dient aan de bar te blijven hangen tot er een plekje aan een tafel vrijkomt, waarbij je al dan niet bij wildvreemden dient aan te schuiven. Dat is allemaal onderdeel van ‘de Sjiek-belevenis’. Nu ja, er zit wel wat in. Het heeft wel iets gemoedelijks om met z’n allen rond te hangen met een glas in de hand. Er is zelfs een speciaal soort barmeubel geïnstalleerd om tegenaan te kunnen leunen, en waarop alvast wat oesters of andere hapjes neergezet kunnen worden om het wachten te veraangenamen.

Carnivoren
Echt een zaak voor carnivoren, ook de voorgerechten bestaan vooral uit vlees. De iets te donker gebakken wildkroketten zijn warm, troostend, zoet en toch met een licht pittige nasmaak. De bijbehorende veenbessencompote had niet gehoeven, al geeft hij wel wat fris tegenwicht. Dezelfde compote zit overigens ook bij de paté van het huis: een enorme plak fijne paté, bomvol hele hazelnoten en sappige pruimen.

Zoervleis
Daarna, hoe kan het ook anders, de bloedworst – mooi gecombineerd met appel – en dat zoervleis met frieten, mayo en appelmoes. De behulpzame tafelgenoot, my new best friend, doet voor hoe je dit gerecht idealiter dient te eten: eerst wat frieten dippen in de stoofsaus en het vlees eruit prikken, vervolgens zodra er plek ontstaat in de pan de bak frieten erboven omkeren en het geheel samen oppeuzelen. Heerlijk. En puike wijnen hebben ze ook al, per fles danwel per glas. Bovendien heb ik een buitengemeen gezellige avond gehad met authentieke locals. In de zomer schijnt er een enorm groot buitenterras te verrijzen in het historische stadspark voor de deur. Dan moet ik hoognodig weer eens terug. Zelfs al schijnt de wachttijd dan helemaal fenomenaal te wezen…

Info:
Café Sjiek
Sint Pieterstraat 13, Maastricht
www.cafesjiek.nl

Dit is het achtste en voorlopig laatste deel in de serie over Lekker Maastricht. Terug naar deel 1 (Teazone) , 2 (Marres Kitchen), 3 (Sjinkerij De Bóbbel), 4 (TaarT), 5 (Bisschopsmolen), 6 (De Zwarte Madonna) en 7 (Adriaan de Smaakmaker).