Malle timing. Tabasco lanceert begin september een limited edition samen met Ron Blaauw die “de scepter [zwaait] als chef-kok in zijn gelijknamige tweesterrenrestaurant Ron Blaauw Amsterdam”, zoals het doosje vermeldt. Weten ze bij de beroemde Amerikaanse pepersaus niet dat hij een half jaar geleden met veel tamtam zijn Michelinsterren de deur uit deed, genoemd restaurant sloot en verder ging met een simpele tent onder de – naar mijn mening licht onsmakelijke term – Gastrobar? Had commerciële rakker Blaauw ze dat niet verteld? Of waren de doosjes toen al gedrukt en zat er niks anders op dan ijzerenheinig door te gaan met de actie?

Loeipittig
Geen kwaad woord over Tabasco trouwens. Puik spul dat eenieder altijd in huis zou moeten hebben. Zelf gebruik ik het bijvoorbeeld in zelfgemaakte hamburgers, steak tartare of guacamole. Overigens doe ik letterlijk jaren met één zo’n klein flesje omdat slechts een paar druppels van het loeipittige spul voldoende zijn om de boel aangenaam in vuur en vlam te jassen. Kijk, en dat is nu precies het probleem van Tabasco, dus ik snap het wel. Hoe zorgen ze in hemelsnaam dat ze meer flesjes verkopen als de hele wereld al een flesje in de kast heeft staan? Door af en toe dan maar een actie te verzinnen. Zoals deze.

Doosje
Maar wacht even. Is de receptuur van de saus aangepast? Die sinds 1868 (!) “op vrijwel dezelfde manier bereid wordt in Louisiana op Avery Island”? Nee toch zeker? Dat zou net zo dom zijn als toendertijd Coca Cola met z’n Cherry Coke. Maar nee. Het flesje is onveranderd, van binnen en van buiten. Alleen het dóósje is tijdelijk nieuw. Dat doosje dus, dat je na aanschaf meteen in de prullenbak, pardon, oudpapierbak gooit. Daar staat nu dus het hoofd van Ron Blaauw op. Plus de tip (van Blaauw of van Tabasco zelf? Dat is niet duidelijk) om eens een paar druppels tabasco over de pizza te druppelen.

Tja. Malle actie dus. Misschien hadden ze bij Tabasco toch eerst nog even een extra Bloody Mary moeten drinken voor ze hiervoor het rode licht gaven.