De oudste taverne van Valencia is zonder twijfel Casa Montaña of Bodega Montaña – ze gebruiken beide namen door elkaar. Al sinds 1836 is het een ontmoetingsplek in de populaire wijk Canyameral, vlakbij de haven en het strand. Als je binnenkomt vanaf de zonovergoten straat moeten je ogen eerst wennen aan de donkere ruimte. Vervolgens moet je onder de bar door kruipen – geen idee wat dit voor mal lokaal gebruik is – en dan kom je in het lokaal erachter, dat juist wit en licht en hoog is, hoewel er wel twee gigantische vaten wijn staan geparkeerd. Naar verluidt telt de wijnkaart duizend wijnen in de vorm van 20.000 flessen, maar onze serveerster vroeg gewoon ‘wit, rood of rosé?’ en dat was het dan. Ook prima. Wij zijn niet zo moeilijk.

Menu € 20
Bovendien kwamen we voor de tapas. In de gang naast de keuken staat een meneer een prachtige ham in plakjes te snijden, maar wij gaan voor het menu. Vanwege het restaurantweek (Cuina Oberta) viel de keuze op het speciale menu bestaande uit zeven bordjes voor twintig euro. Helemaal gezellig was dat foodblogcollega Samira (alias the fooody) ook in de stad bleek (lang leve twitter!), dus die prikte gezellig een vorkje mee. Duo Penotti
Een serie diverse bordjes volgde. Van perfecte clochinas (mosselen) tot een subtiele erwtenpuree. Van een pittig worstje tot een prachtige, oersimpele salade van sinaasappel, stokvis, lenteui en olijfolie. Daarna werd het ietsje minder, zeker visueel. Een nogal zompig, zout roerei met groene asperges. Een broodje worstpuree met bloemkoolpuree dat eruit zag als ‘Duo Penotti’ maar gelukkig toch echt smakelijk bleek. En het toetje bleek de locale specialiteit, tevens enige toetje dat ze in huis hebben: tocinito. Een bijna doorzichtig miniflannetje met tomatenjam. Apart, maar wel lekker.

Dit is deel twee in de serie Lekkers uit Valencia. Na het weekend gaan we weer verder met aflevering 3: paella.