Vorige week was ik in Valencia ter ere van de restaurantweek, die ze daar Cuina Oberta noemen, Open Keuken. Het Valenciaans lijkt erg op het Catalaans, maar in tegenstelling tot Barcelona, vinden ze het in Valencia gelukkig ook prima om Spaans te praten. Engels is soms wat lastiger. Maar dit terzijde. Valencia is een heel plezierige stad waar de Benidormgangers vroeger met een noodgang voorbij sjeesden, maar die de afgelopen tien, vijftien jaar enorm is opgebloeid en waar ontzettend veel te beleven valt. Ook op eetgebied, want dat heeft nu eenmaal mijn bijzondere aandacht. Daarom de komende tijd een serie over lekkers uit Valencia. Voor het geval je nog geen concrete zomervakantieplannen hebt. En anders is er in de herfst weer een nieuwe restaurantweek.

Mercado Central
We beginnen bij het startpunt voor elke rechtgeaarde lekkerbek, de Mercado Central. Waarom hebben wij dit soort markten niet? 800 m2 vol prachtig uitgestalde waar, je kijkt je ogen uit. En dat alles in een fraai gebouw van staal en glas uit 1920 dat onlangs gerestaureerd is dus er weer helemaal picobello bij ligt. Elke ochtend geopend tot een uur of drie, half vier. Behalve zondag. En op maandag is de visafdeling leeg, dat je het maar weet.

Central Bar
Als je moe bent van het rondwandelen en het je duizelt van alle heerlijkheden, dan wordt het tijd voor een hapje en drankje bij de Central Bar. Een nieuwe onderneming van sterrenchef Ricard Camarena, die naar verluidt elke ochtend zelf langskomt voor zijn boodschappen. Je drinkt er een biertje (altijd ‘una caña’ bestellen, nooit ‘una cerveza’) of een glaasje wijn met wat boquerones (ingemaakte ansjovis), een bordje esgarraet (salade van stokvis, paprika, pijnboompitten en olijven), wat clochinas (zo noemen ze hier de mosselen in plaats van ‘mejillones’). En neem vooral ook een coca de pisto. Dat is een soort pizzabodem, belegd met tomatensaus, tonijn, pijnboompitten en sla. Verrukkelijk. En dan nog een tip om je helemaal een local te voelen: aan het eind vraag je niet om ‘la cuenta’ (de rekening), maar zeg je losjes langs je neus weg met vragende stem: ‘Nos cobras?’. Of als je in je uppie bent: ‘Me cobras?’

Dit is deel 1 uit een complete serie over Valencia. Morgen meer lekkers uit deze stad.