Tussen facturen, blauwe enveloppen en pizzafolders zit er ook wel eens iets leuks in de post. Zoals een doosje met twee Florida grapefruits.
Grapefruits heb ik altijd in huis, die pers ik graag samen uit met sinaasappels, juist een licht bittertje maakt het sap wat spannender. Maar wat voor soort grapefruits ik heb? Geen idee, gewoon, die de groenteboer heeft. Maar de Florida grapefruits zijn anders, zegt het begeleidend schrijven. Die zijn sappiger, die zijn zoeter, die geven nooit een bittere nasmaak, en dat komt allemaal door het subropische klimaat in Florida.
Tijd voor een test met een gewone grapefruit, een Jaffa. Het eerste wat opvalt: de Florida is iets kleiner, en de schil oogt wat minder egaal. Dat hoort, zegt het persbericht: ‘Schilverkleuring of “zonzoentjes” zijn het resultaat van boomtakken die zachtjes tegen de grapefruits slaan gedurende het groeiproces – dit heeft geen invloed op de smaak’.
De kleur is duidelijk anders. De Jaffa is wat meer barbieroze, de Florida meer zalmroze.
Hoeveelheid sap: er komt iets meer uit de Jaffa, maar die is dan ook groter. Ook het sap is duidelijk verschillend van kleur.
De smaak is spectaculair verschillend. De Jaffa smaakt lichtbitter, nu ja, als een grapefruit. De Florida is ronduit zoet. Anders dan een sinaasappel, maar toch niet als een grapefruit. Ik vind het heerlijk. Co-proever Meneer Koken met Karin bromt dat een grapefruit naar een grapefruit hoort te smaken, die verkiest de Jaffa.
Bijgeleverd in de doos zat ook een lepeltje. Nu heb ik een keukenla vol met speciale grapefruitlepeltjes, maar deze werkt zowaar echt. De partjes grapefruit floepen er moeiteloos uit. Bij allebei. Alleen lepel ik de Florida helemaal leeg, de Jaffa pers ik verder uit. Samen met een sinaasappel, voor de balans.
P.S. Gisteren even gekeken: bij zowel de groenteboer als Albert Heijn lagen beide soorten grapefruits broederlijk naast elkaar. Het is een kwestie van even letten op die piepkleine stickertjes.
