De recepten in het gisteren besproken Snelle Taartenboek hanteren ‘de Amerikaanse methode’: boter smelten, suiker en eventueel chocolade in een steelpannetje, dan hup, eieren, bloem en andere droge ingrediënten erbij, wat roeren met een pollepel en in de oven ermee. That’s all folks! Alleen baking soda heb je er wel vaak voor nodig, dubbelkoolzuurhoudende soda noemen wij dat, en je vindt het o.a. bij de apotheek.
Nodig voor 12 personen:
125 g boter
300 g suiker
250 g zure room
2 eieren
snufje zout
1 theel kaneel
1 theel vanille-extract
1 theel bakpoeder
1,5 theel baking soda
300 g bloem
300 g walnootstukjes
Verwarm de oven voor op 180°C. Vet een vierkante (of andere) bakvorm** in en bestuif met bloem. Smelt in een grote steelpan op zacht vuur de boter, af en toe roeren. Haal van het vuur zodra die gesmolten is. Roer suiker, zure room, eieren, zout, de helft van de kaneel en vanille-extract erdoor. Doe de baking soda en het bakpoeder er met je vingers bij, zodat je eventuele klontjes fijn kunt maken*. Nog een keer goed doorroeren en dan kan de bloem erbij, totdat alles net goed gemengd is. Roer als laatste ¾ van de noten erdoor. Schraap met een siliconenspatel de pan leeg in de vorm. Strooi de rest van de walnoot erover en bestrooi met de rest van de kaneel. Bak 45-50 minuten in de oven tot een pikker schoon uit het midden komt. Laat 10 minuten afkoelen in de vorm, stort dan op een bord en laat nog eens 15 minuten afkoelen. Met een tweede bord kun je de vorm keren, zodat je al die leuke nootjes op de bovenkant ook daadwerkelijk ziet**.
*) Oké, dit boek staat zich erop voor dat er géén zeef gebruikt hoeft te worden, maar als je bloem, baking soda en bakpoeder eventjes door een zeef husselt, hoef je niet met je vingers te klooien hoor…
**) Of neem een springvorm natuurlijk! Alleen niet een te kleine, want dan wordt het binnenste niet gaar. Een grote springvorm dus, en tussentijds eventueel even afdekken met alufolie als hij te bruin wordt. En dan is ‘ie heerlijk en ziet ‘ie er zo uit ongeveer:
Dit recept komt zoals gezegd uit Het snelle taartenboek, lees hier mijn recensie.
