Het zal mijn studie Frans wel wezen, maar ik zeg nog altijd liever ‘vinaigrette’ dan ‘dressing’. Het is echter vechten tegen de bierkaai, de Engelse benaming lijkt het inmiddels te hebben gewonnen van de elegante Franse. Hoe je het ook noemt, het gaat altijd om een combinatie van olie met azijn plus smaakmakers. Kale sla smaakt nergens naar. De boel gaat pas leven na toevoeging van een sausachtig iets. Maar ook hier geldt de algehele koudwatervrees van de ongeoefende kok gecombineerd met het verleidelijke supermarktgemak van kleine kant-en-klaarflesjes.
Uit een flesje: Superieur sladressing zonder olie
Inhoud: water, glucose-fructosestroop, azijn, zout, verdikkingsmiddel E407, conserveermiddel E202, E262, ui, voedingszuur E330, aroma’s, kruiden, paprika
Ik ben altijd geïntrigeerd geweest door die flesjes met zwevende rode en groene dingetjes, schijnbaar niet gehinderd door enige zwaartekracht. Hoe krijgen ze dat nou toch voor elkaar? Laatst sprak ik een kleinschalige conservenfabrikant die vertelde dat hij stikjaloers was toen Calvé er als eerste mee kwam. Oeverloos is hij bezig is geweest om het ook voor elkaar te krijgen, maar dan reed de vrachtwagen met flesjes over een hobbel en bleek de hele boel weer in elkaar gedonderd te zijn. Ik wil maar zeggen: het is reuze knap dat het kan. Maar lekker is een ander verhaal.
Terwijl een lekkere zelfgemaakte vinaigrette in een handomdraai gepiept is. Moeilijk is het niet, alleen lost zout niet op in olie, en olie mengt weer niet met water, dus de volgorde maakt uit.
Zelf maken?
Nodig:
4 eetlepels olijfolie extra vergine
1 eetlepel witte-wijnazijn
1 theelepel Dijonmosterd
een kneepje citroensap
zout en versgemalen peper
Het beste is eerst azijn in een kom te doen, daar het zout in op te lossen en dan pas de olie erdoor te roeren. Of probeer de lichte-dwangmethode: gooi alles lukraak in een kom en klop met een garde, dan is het probleem ook opgelost. Voor de allermakkelijkste versie neem je een jampotje. Of flesje, maar dan wel liefst eentje met een vrij wijde hals, anders wordt het zo’n geklieder; die kleine flesjes uit het koelvak in de supermarkt met versgeperst vruchtensap zijn ideaal. Alle ingrediënten erin doen, deksel vastschroeven en schudden maar. En wat overblijft kun je gewoon in de koelkast bewaren voor de volgende keer en ook steeds weer aanvullen. Wel vlak voor elk gebruik weer even goed schudden, want in de doe-het-zelfversie blijft er niks zomaar vanzelf zweven.
Tips:
- Goed proeven, want de aangegeven hoeveelheden zijn niet meer dan een indicatie. Te zuur? Meer olie. Te flauw? Meer zout, citroensap of mosterd. Te weinig? Hoeveelheden verdubbelen.
- Zoetekauwen kunnen nog een lepeltje vloeibare honing toevoegen. Of vervang de witte-wijnazijn eens door balsamico-azijn.
- Ook leuk: fijngehakte tuinkruiden als peterselie en bieslook of een fijngesnipperd sjalotje. En experimenteer vooral ook eens met verschillende soorten mosterd.
- Ben je meer van de losse pols? Volg dan de Italiaanse methode: beetje azijn over de sla sprenkelen, dan zout en peper en tenslotte een royale scheut olijfolie. Husselen, klaar.
- Dressing altijd pas op het laatst door de salade mengen, anders krijg je kleffe, natte sla.
