Strategisch rond lunchtijd gaat de deurbel. De postbode met een doos vol pannenkoeken en poffertjes van Jan. Jan wie? Dat staat er niet bij. Volgens het bijbehorende persbericht heet hij zelfs JAN. En hij bakt al 20 jaar pannenkoeken. De verpakking ziet er in ieder geval fleurig uit, met leuke tekeningetjes, en ook de bijbehorende website is lekker kek. Maar hoe smaken ze?

Ambachtelijk
Maar prefab-pannenkoeken, die hadden we toch al? Die muffe gummi-schijven uit de supermarkt? Er schijnen kinderen te bestaan die er dol op zijn, soms tot wanhoop van hun eigen ouders, maar ze lijken werkelijk in de verste verte niet op zelfgebakken pannenkoeken. Maar deze zijn anders, zegt het persbericht. ‘Ambachtelijk en dun, net zoals ze thuis worden gebakken.’ Oei, bij het woord ‘ambachtelijk’ gaan hier altijd de alarmsirenes loeien…

Appelschenkstroop
Snel in de pan ermee. Het kan ook in de magnetron, maar volgens Jan is opwarmen het lekkerst in een pan met een klontje boter. Daar worden ze wel een beetje vettig van, maar nou ja. In het plastic roken ze naar niks, maar als ze uit de pan komen ruiken ze gek genoeg een tikje zurig. Snel stroop erover heen. De lekkerste appelschenkstroop die ik ken. Ook van een Jan! Maar deze durft gewoon met z’n volledige naam (Jan Bax Veen) op de verpakking te gaan staan.

Onregelmatig
The proof of the eating is in the … eh… pancake. En het moet gezegd: ze zijn lekker. Inderdaad dun, niet perfect rond maar een beetje ambachtelijk huisgemaakt onregelmatig en niet gummi-achtig maar een tikje smeuïg. Niet zoals mijn zelfgebakken pannenkoeken (het idee!), maar alleszins acceptabel. ’s Avonds probeer ik ze nog een keer uit op meneer Koken met Karin, groot pannenkoekliefhebber, zonder te vertellen dat ze uit een pakje komen. Ook hij werkt ze met graagte naar binnen, dit keer met maple syrup. Enige commentaar: waar blijven de pannenkoeken met meegebakken appel en spek, onze huisspecialiteit? Eh nee, die moeten we gewoon zelf blijven bakken.

Deceptie
Alleen de poffertjes zijn een deceptie. En dat terwijl ik groot fan ben, ik kan geen poffertjeskraam voorbij gaan zonder op z’n minst smachtend naar binnen te kijken. Grote ronde stuiterbollen zijn het. Ik warm ze volgens de aanwijzingen 4 minuten op in de koekenpan, ook nog eens met veel liefde en aandacht, maar het zijn en blijven gortdroge gevaartes. Zelfs een berg boter en veel poedersuiker erover vermag dat niet te verhelpen. Het was ook te mooi om waar te zijn.

Jan
Maar wie is nu die Jan? De marketingmanager is er niet als ik bel, maar via haar mailadres kom ik uit bij De Bioderij. Een pannenkoekenfabriek in Sliedrecht met als directeur Jan Vink. Aha. Dat zal ‘m wezen. En wat blijkt op het bedrijfsfilmpje op hun website? Ze maken ook die gummi-schijven! En nu maar hopen dat ze die snel gaan vervangen door de Jan-pannenkoeken.

Jan pannenkoeken: ‘Je vindt ze bijna overal, alleen niet bij Albert Heijn, Aldi en Lidl’, zegt de website.