Dat heb ik weer. Ik kan toch redelijk goed koken, maar geef mij een kant-en-klaarmaaltijd, en ik weet het vakkundig te verprutsen. In de vriezer lagen nog twee diepvriesmaaltijden van Trattoria Giulia, mij ter beschikking gesteld door de makers met het verzoek ze uit te testen. Alleen was ik op dat moment net volop zelf aan het koken voor mijn nieuwe kookboek, dus lagen de prioriteiten even anders. Maar het manuscript is zojuist ingeleverd en voorlopig heb ik even heel erg géén zin om zelf te koken. Dus zo kwamen die twee zakken in de vriezer weer in beeld.
Garnalen uit Groenland
Als ik het goed begrijp komt het initiatief van 3 Nederlanders die in Italië wonen, naast ene Giulia, een inspirerende Italiaanse die een agriturismo runt en zo lekker kan koken dat ze meteen de naamgever werd van de diepvriesmaaltijden. Maar met de fabricatie van deze maaltijden zelf heeft ze als ik het goed begrijp niets te maken. Er zitten uitsluitend Italiaanse ingrediënten in, behalve de garnalen dan, maar zelfs die komen niet eens uit Nederland, maar uit Groenland. De bereiding is nadrukkelijk bedoeld voor in de hapjespan, niet in de magnetron.
Bonken kip
Eerst de rode zak, fettuccine con pollo e pomodorini. Oftewel fettuccine met kipfilet, gegrilde courgette, champignons en cherrytomaatjes in romige witte wijnsaus. Hee, in het Nederlands is het meteen veel meer, zie je dat? Wat zit erin? 4 bolletjes pasta, 36 witte vierkantjes van onduidelijke substantie (aha, dat blijkt later de saus), 7 kerstomaatjes, 4 miniminiplakjes courgette, 8 plakjes champignon en wat wat bonken aan elkaar geklonken reepjes rauwe kip.
Plens saus
De hele inhoud van de zak moet bevroren en al 9 minuten in de pan, af en toe roeren. Na 9 minuten oogt de kip nog echt rauw en is de pasta nog hard terwijl de saus toch enorm dapper staat te pruttelen. Dat heb ik weer. Toegegeven, ik heb niet echt geroerd, want zat de krant te lezen, dus eigen schuld, dikke bult. Ik geef het geheel 10 minuten extra op iets hoger vuur en dan kan het in 2 borden. Eerste indruk: wat een enorme plens saus. En er zou wat peper bijmogen. De courgette schijnt gegrild te zijn, maar dat proef je er niet aan af. En in de pasta zit toch nog hier en daar een hard bonkje. Pluspunt: de kip is lekker mals gebleven.
Zonovergoten
Dan de groene zak, Rigatoni con pollo e asparagi. Ook hier weer pasta, maar nu dikke, iets gebogen buisjes, en cherrytomaatjes, maar dit keer aangevuld met groene asperges en een romige tomatensaus. Ook hier op het pak weer een foto van een zonovergoten lunchtafel (ah! bella Italia! zucht!) en een portie frisse ingrediënten. Geen foto van het eindresultaat, wat misschien maar beter is, dan kan het resultaat in je eigen pan nooit tegenvallen.
Dit noem ik soep
Nu blijf ik keurig de volle 10 minuten naast de pan staan roeren. De saus pruttelt ook nu weer hevig, terwijl de rauwe bonken kip uiteen proberen te vallen in dunne gare reepjes. Hup op 2 borden en proeven maar. Ook hier weer: natte boel. Nederlanders houden van veel meer saus over de pasta dan Italianen, maar dit is echt overdreven. Dit noem ik eerder soep. Of is die grote hoeveelheid vocht nodig om de pasta gaar te krijgen? Ik giet de helft van de saus weg door een zeef, en dan is het resultaat goed te doen. Een beetje weinig groente maar de pasta is prima al dente, de asperges idem dito, al zit er één oneetbaar taai stukje tussen.
Wijn erbij
Bij de zakken horen ook twee flessen rode huiswijn, niks mis mee, prima te doen. Zelfs twee kurkentrekkers zijn gratis bijgeleverd, in vrolijk rood, al begeeft de ene het al meteen bij de eerste poging. De maaltijden zijn allemaal voor 2 personen en kosten 8,95 euro. Te koop bij een aantal supermarkten alsook online. Let op: de porties zijn niet heel groot, dus minder geschikt voor grote eters.
Conclusie
Smakelijk, prima te doen, zij het niet heel bijzonder. Maar wel een stuk beter dan veel ellende die er in het kant-en-klaarschap voorhanden is, en in ieder geval zonder E-nummers. Maar de hamvraag blijft natuurlijk wel een beetje: kun je dit niet net zo makkelijk gewoon zelf maken…?