Ik durf het nauwelijks te bekennen, maar ik heb een mes gekocht naar aanleiding van een televisieprogramma. Dit weekend werd hij thuisbezorgd in discrete verpakking. En ik kan mijn geluk niet op. Laat ik vooropstellen dat ik niet zo’n type ben dat lekkerbekkend voor de buis ligt bij TelSell. Al was het maar omdat ik bezoekjes aan kookwinkels veel te leuk vind. Ik zap wel eens schaterlachend langs de George Foreman Grill en allerlei snij-, klop-, hak- en stoomapparaten waarbij binnen een minuut de keukentafel vol staat met 37 gerechten terwijl een schare zogenaamd spontaan binnengewandelde buurmannen en -vrouwen bewonderend toekijkt. It’s amazing! Maar mijn keuken komt het mooi niet in.

Wortel klieven
Edoch, laatst ging het in De Wilde Keuken van Wouter Klootwijk over messen. Een programma dat tot nu toe (appels & soepkip) een tikje tegenviel. Maar nu ging het over razendscherpe Duitse Windmühlenmesser uit Solingen. Veel nieuwe messen komen maar halfgeslepen de fabriek uit, zo blijkt. Deze niet. Al laat je een winterpeen er van bovenaf opvallen, dan nog klieft hij hem keurig in tweeën. Kijk, daar werd ik nou toch ineens zo ontzettend hebberig van. Niks diamanten, Christian Louboutins of Marc-Jacobs-tassen, dit was toch echt het ultieme hebbeding.

Gratis!
Dagenlang wist ik de aandrang te weerstaan, bovendien was het buiten te koud en guur om op de fiets naar de kookwinkel te gaan. Tot ik toch maar even ging surfen naar ‘Mühlenmesser’ (Google: “Bedoelde u: mühlenwasser?”) en molenmessen. De Lignum 3 60 HRC moest het wezen. Toen ik vervolgens een aanbieding zag waarbij ik ook nog eens een gratis snijplank kreeg (gratis! doet het verdorie altijd goed! zelfs ik trap erin!), toen was het duidelijk. Ik zou dief van mijn eigen portemonnee zijn als ik deze buitenkans liet lopen.

Flijmscherp
Al snel had ik echter spijt, want een week lang gebeurde er niets. Oei, de levertijd blijkt drie tot zeven werkdagen. Dan had ik toch beter naar de kookwinkel kunnen fietsen, waar ze ‘m ook bleken te hebben, voor precies dezelfde prijs. “Flijmscherp” (sic!), zo adverteerden ze er zelfs mee. Maar zowaar, ineens belde er een postbode aan met een enorme rammelende doos. Eerste indruk: wat een lekker licht mes! Slechts 120 gram, terwijl mijn twee andere koksmessen respectievelijk 180 en 200 gram wegen. En inderdaad, zelfs de krant zoeft moeiteloos in tweeën.

Vlekjes
Al dagen snij ik nu dat het een lieve lust is. Veel groentegerechten met zoveel mogelijk snijwerk, heerlijk. Het is een raadsel hoe ik tot nu toe al die jaren mijn vak heb weten uit te oefenen zónder dit mes. Enig nadeel: dat mooie glimmende was er al na een kwartier af. Vlekjes kwamen en gingen niet meer weg. En in de bijsluiter staat niks over hoe je een niet-roestvrijstalen mes een beetje knap houdt. Toch nog even op onderzoek uit dus. Ik hou me aanbevolen voor tips.

Naschrift: oei, het ging ook een keer mis…