Na het lezen van Julie & Julia, het boek naar het weblog van Julie Powell, en met het naderen van de gelijknamige film, leek het me een goed moment om eens te beginnen aan de memoires van Julia Child, getiteld My Life in France. Nou ja, om eerlijk te zijn liep ik puur toevallig tegen het boek aan op het vliegveld, op weg naar Parijs, en dat leek me ineens een hele logische keuze.

Afgestoft
Julia Child was een Amerikaans kookfenomeen uit de jaren zestig, die intussen weer helemaal afgestoft en wel in de belangstelling staat. Getuige bijvoorbeeld deze pocketuitgave (“New York Times bestseller!”). En dat allemaal, laten we eerlijk wezen, dankzij Julie Powell en haar blog en toen haar boek en toen de film. Die ik overigens nog moet gaan zien, maar dat gaat een dezer dagen beslist gebeuren.

Sole meunière
Mevrouw Child, al niet meer zo piep, reist in de jaren vijftig met manlief Paul naar Parijs waar hij een licht onduidelijke baan op de Amerikaanse ambassade heeft. Iets met tentoonstellingen organiseren, en daar heeft hij het maar druk mee. Bovendien is het een man van de wereld, spreekt vloeiend Frans, weet alles van lekker eten en wijn. Nee, dan mevrouw Child, die is meer type gansje. Maar na het eten van een sole meunière is ze verkocht en begint haar nieuwe leven.

Roeping
Omdat dames in de jaren vijftig niet geacht werden een baan te hebben, stort ze zich op het koken. Aanvankelijk zonder veel succes, maar al snel begint ze aan een serieuze cursus bij kookschool Le Cordon Bleu en dan is er geen houden meer aan. Ze heeft haar ware roeping gevonden. En als Julia Child iets doet, dan doet ze het grondig. Al snel rijst het idee om een Frans kookboek te maken voor Amerikanen, samen met twee Françaises. En daar doet ze doodleuk zeven jaar over, want ach, ze heeft toch geen baan en die man werkt wel.

Buiten de deur
Het boek leest werkelijk als een trein, zeker als je van koken houdt, maar Julia Child gaat af en toe ook op je zenuwen werken. Zo benadrukt ze om de haverklap dat ze geen cent te makken hebben, zij werkt immers niet en hij krijgt verdorie nooit eens promotie, maar ze eten wél alsmaar buiten de deur, en niet in de minste etablissementen. Als Paul een keer – zonder het te weten – een pan weergaloze bouillon verpest waar ze dagen aan gewerkt heeft, zegt ze daar maar niets over. Heel edelmoedig, jaja. Zo’n lieverdje is het anders niet hoor.

Geniepig
Zo krijgt de kookschool Cordon Bleu een ferme portie kritiek te verstouwen (dat ze na dit boek nog cursisten trekken mag een wonder heten) en worden de mede-auteurs van haar kookboek al snel onder het tapijt geschoven. Eentje vertrekt naar een chateau, de andere wordt weliswaar steevast haar très bonne amie genoemd, maar te pas en te onpas zegt Julia Child toch ook echt iets heel geniepigs over haar. En ze heeft voor haar vriendinnen ook maar geheim gehouden dat ze intussen in Amerika een televisieberoemdheid is geworden, dat geeft zoveel gedoe. Kortom: een heerlijk boek vol smeuïge intriges, sappig gedoe en smakelijke borden vol met eten. En nu snel op naar de film!

Julia Child en Alex Prudhomme, My Life in France, pocketuitgave 7,99 euro.