Kook- annex televisieliefhebbers kunnen deze week hun lol op. Deze hele week speelt zich namelijk de finale af van Masterchef 2009, het allerleukste kookprogramma aller tijden. Uiteraard niet van Nederlandse makelij, nee stel je voor zeg, maar bij de BBC. Al een paar jaar is deze afvalrace onder leiding van juryleden John Torode en Gregg Wallace een regelrechte hit. In zes weken tijd wordt avond aan avond een peloton amateurkoks ingekookt tot er uiteindelijk drie finalisten overblijven. En die mogen deze week maandag tot en met donderdag proberen uit te blinken in de meest ongewone situaties. Ze moeten koken in een veldkeuken van het leger, in een paleis, voor een verzameling michelinsterrenchefs en nog zo wat. Puntje-van-de-stoeltelevisie.

Mat, Christopher & Andy
Wie hebben we nog over? Mat is de oudste van de drie en droomt ervan om samen met zijn familie een visrestaurant te beginnen. Kaal maar ter compensatie voorzien van een ferme sik met snor. Gespecialiseerd in ‘robust hearty food’ en met zijn onverbeterlijke positivo-glimlach is hij vooralsnog mijn favoriet. Chistopher is een jong ding van 22 zonder al te veel ervaring die dankzij zijn talent verrassend genoeg vorige week de finale haalde door Chris (helemaal rechts op de foto) eruit te duwen. Alleen ‘the art of seasoning’, daar moet hij nog aan werken. De derde en laatste kandidaat is Andy. Hij scheelt slechts vier jaar met Christopher, maar hij oogt veel ouder. Een beetje een onbestemde kandidaat, type gladjakker, maar dat klinkt onaardiger dan ik het bedoel. Hij is de ‘comeback contestant’ oftewel iemand die het vorig jaar ook al probeerde, maar er toen in de voorrondes uitgeknikkerd werd. Voor het eerst in de geschiedenis schopt een herkansingskandidaat het tot de finale.

Flavours
Waarom is dit nu zo’n puik programma? Om te beginnen bezit de jury, de onvolprezen John & Gregg,  de gave om heel beeldend te beschrijven wat ze proeven. ‘First you get a little crunch of the onions and then bit by bit the flavour comes crawling in’. Zo kun je als kijker tenminste meedoen. Ze zijn sowieso erg van de flavour, het is één en al ‘depth of flavour’ en ‘perfect harmony of little dancing flavours’. Verder is er buitengemeen veel eten in beeld, inclusief closeups van ingrediënten, sudderende pannetjes, pruttelende sauzen, hakkende messen. Zo zie je tenminste nog eens wat. Vorige week moesten ze allemaal een beef wellington maken, en als kijker pik je meteen wat fijne tips op (omeletje onder het vlees, dan krijg je geen kleddernat bladerdeeg!). Alleen jammer dat de BBC haar website verbouwd heeft, nu kun je nergens meer recepten of achtergrondinformatie vinden. Alleen nog – tot maximaal een week na dato – oude afleveringen terugkijken.

Bijscholing
Maar ik was nog niet klaar met de lofzang. Een verademing is het gebrek aan gekonkel. De kandidaten zijn nooit roddelend in beeld over de anderen (iets waar Nederlandse programma’s als Topchef om onduidelijke redenen voornamelijk op drijven), maar ze vertellen wat ze willen, waar ze van dromen, wat ze gaan koken en wat ze vandaag geleerd hebben. Want want Masterchef ‘is about seeing people grow’.  Het is een wedstrijd, maar ook een leerproces. Bijscholing op de zwakke punten is een kernonderdeel van het programma. Dan krijgen de kandidaten gewoon een dagje masterclass van een ter zake kundige chefkok. Zo werd Andy eind vorige week ter bijspijkering van zijn klassieke technieken speciaal naar een restaurant gestuurd waar ze hem leerden hoe je een poularde de bresse prepareert. Iets met een dozijn verschillende handelingen voordat de kip überhaupt de pan inging. Twee uur was onze normaal zo coole Andy er zoet mee, terwijl er een zweetdruppel aan zijn neus hing. Television doesn’t get better than this.

Masterchef finale 2009, maandag tot en met woensdag 21.30-22.00 uur, donderdag van 21.00 tot 22.00 uur, BBC2 (tip: zet teletekst 888 aan voor de ondertiteling, goed voor een stukje educatie naar jezelf toe)