Ik had me voorbereid op een simpele stapel Volkskrantcolumns met een nietje erdoor, snel cashen voor de kiene columnist, maar nee, het boek Keukenprins van Ronald Giphart, is een heus boek. Wegens griepperikelen lag hij – gelezen en wel – al een tijdje op een stapel, maar ik ga er nu toch maar eens een stukje aan wijden. Ik had het boek meegenomen op een weekje vakantie, waar het bedoeld was als luchtig tussendoortje ter afwisseling van de meegetorste broodnodige Heuse Literatuur, maar toen ik eenmaal begonnen was, kon ik het niet meer wegleggen en lag ik regelmatig grinnikend op mijn zonovergoten ligbed naast het zwembad.

Ontbijtkoek en likkepot
De columns zijn opnieuw opgeschud, hier en daar herschreven en van een nieuwe context voorzien. Honderd artikelen zijn het, corresponderend met de honderd dagen waarop hij elke keer opschreef wat hij die dag allemaal at, van ontbijt tot en met snack voor het slapengaan. Veel ontbijtkoek en talrijke broodjes met likkepot (wat is dat eigenlijk?), links en rechts een bakje vla en regelmatig terugkerende bitterballen. Tussendoor bij wijze van avondeten de creaties van zijn vrouw Mascha (de ware keukenroyalty in huize Giphart) en veel restaurantmaaltijden, van dubieuze eetcafés als noodzakelijk kwaad voor een theateroptreden tot exquise mondvermaakjes in de betere sterrenetablissementen.

Lofzang op echtgenote
Verhalen over leuke en abominabele kooktelevisie, welke gerechten er allemaal naar dames zijn vernoemd, walgelijke smaakcombinaties, mijmeringen over slakken, karamel of de Vietnamese keuken, familiaire culi-anecdotes rondom zijn eigen kinderen en door het hele boek heen een heuse romantische lofzang op zijn eigen echtgenote. Voor elck wat wils. Ik weet nu dat Ronald Giphart houdt van schorseneren (‘als ik met de loop van een tank op me gericht moet kiezen welke groente ik naar een onbewoond eiland zou meenemen, dan zijn het deze lichtzoete witte wortels’), allergisch is voor appels, verslaafd is aan espresso en voor de rest van zijn leven geen bruine bonen meer lust sinds zijn vader die na de echtscheiding elke dag maakte.

Bal der ballen
Er staan ook recepten tussen, maar ik weet niet of het nou echt de bedoeling is om die te gaan maken. De uitgever heeft althans niet eens de moeite genomen om ze in een apart register te zetten, dus dat zoekt voor geen meter. Wat zeker niet onvermeld mag blijven is het recept van de ultieme gehaktbal, de bal der ballen, verkregen middels een mathematisch procédé. Hij schijnt nog wel eens uit elkaar te vallen, hoor ik van deze en gene, maar lekker is hij onbetwist.

En dan is het boek ook nog eens fraai vormgegeven met mijn favoriete kleur rood als terugkerende accentkleur. Ik koester mijn exemplaar. Al was het maar omdat de auteur er hoogstpersoonlijk in heeft geschreven: ‘voor Karin, jouw boek is véééél beter’. Hoort u het ook eens van een ander 😉

Morgen een recept uit het boek. Nee, geen gehaktbal, maar kalfsragout met olijven.

Ronald Giphart, Keukenprins, uitgeverij Podium, ISBN 9789057593512, €  22,50