Ik had natuurlijk wel van de kookboeken van Moro gehoord, maar er daadwerkelijk eentje hebben en uit koken, om volstrekt onduidelijke redenen was het daar nog niet van gekomen. Het echtpaar Sam(uel) en Sam(antha) Clark runt alweer tien jaar restaurant Moro in Londen, gewijd aan de zuid-mediterrane, zeg maar gerust moorse, keuken van Spanje en Marokko. Zojuist verscheen alweer hun derde boek, Moro Londen, na eerdere succesboeken als Moro en Casa Moro. Hun derde gaat specifiek over hun volkstuin in Oost-Londen, waar ze heel multiculti met hun Turks/Cypriotische buren aan het kweken en koken sloegen.

Modern leven
‘Groenten telen of uitgebreide maaltijden koken lijkt niet te passen in ons moderne leven. Dat is onzinnig. Maar waarom is het dan zo verschrikkelijk leuk?’ In de inleiding slaan de auteurs de spijker op z’n kop. Inderdaad. We rennen bij voorkeur langs de supermarkt voor in plastic verpakte groenten, wokken die in hooguit 10 minuten bij elkaar en dat is het dan. Weer een maaltijd achter de rug. Of we magnetronnen een kant-en-klaarmaaltijd. Wel zo makkelijk. Maar is dat nou het ware leven?

Er even helemaal uit
Door dit boek bladeren betekent reizen. Langs rare ingrediënten (favabonen, morcilla, farika, Picos de Europa, arrope en ‘manlijke courgettebloemen’), exotische recepten die je waarschijnlijk nooit gaat maken, maar ach, je bent er zo heerlijk even helemaal uit. Escapisme van het moderne soort. Bij nauwkeuriger lezing blijken de recepten goed maakbaar en helemaal niet zo omslachtig als de vaak lange ingrediëntenlijsten doen vermoeden. Er komen vaak dezelfde dingen terug, zoals komijnzaadjes, werkelijk kilo’s gaan er doorheen. Net als ‘pijnpitten’ en ‘jamón’.

Het ware leven
De foto’s zien er prettig ongestyled uit. Veel couleur locale van de buurmannen en –vrouwen die deeg rollen, een gieter rondsjouwen, struiken snoeien of pitten uit zonnebloemen peuteren. Zonder makeup, maar met handschoenen aan, dikke vesten en uiteraard hier en daar hoofddoekjes. Gammele tafeltjes, bij elkaar geraapt bestek, rondrennende kinderen met ongekamde haren, een roestige kruiwagen met lekke band dient als barbecue. Ach, dit is het ware leven. Dit zijn geen yuppige volkstuin om met een fles rosé binnen handbereik in te gaan liggen zonnen, maar utiliteitstuinen. Geen hobbyproject, hier wordt geleefd. En gekookt. Je krijgt er onbedaarlijke lust van om ook een moestuin te beginnen. Maar dan wel graag met zo’n handje Turkse buurvrouwen erbij.

Zinloos geweld
Het idiote is dat al deze tuinen intussen weggebuldozerd zijn. Ze moesten plaatsmaken voor de Olympische Spelen die in 2012 in Londen zullen plaatsvinden. Een fraai staaltje zinloosheid. Sport maakt meer kapot dan je lief is.

Morgenochtend een Mororecept van bietengazpacho.

Sam & Sam Clark, Moro Londen, uitgeverij Kosmos, € 27,50, ISBN 978 90 215 2756 7

P.S. Ondanks het feit dat dit alweer het derde boek is van deze succesauteurs, zijn ze er bij Bol.com nog steeds niet uit. Daar heten de auteurs Stuart Clark & Colin Clark