Ik ben nog maar net bekomen van het eten van een enorme berg rundvlees. Afgelopen vrijdag was het weer eens tijd voor zo’n heerlijk educatief verantwoord culi-uitje, ditmaal naar de slagersvakschool in Rijswijk. Met een compleet peloton aan culinair journaille zaten we in een koelcelfrisse collegezaal oog in oog met slager Piet van den Berg die ons alles zou gaan vertellen over de zin en onzin van het rijpen van vlees. Piet is niet zomaar een slager, hij is een waar fenomeen. Hij fokt zijn eigen koeien, weet precies wat ‘zijn vriendinnen’ van de wieg tot het graf (‘van fok tot kok’) eten, laat ze na het slachten liefst wekenlang ‘rijpen op de wind’, levert aan alle belangrijke restaurants van Nederland (let op menukaarten met ‘vlees van Piet’) en werd onlangs in het nieuwe kookboek van Herman den Blijker nog ronduit bewierrookt. En nu stonden wij oog in oog met de grootmeester. Allemaal gehuld in een schort met ‘I love my slager’ erop, dus de toon was gezet. Deze hele week doe ik verslag, want er valt teveel te vertellen voor één berichtje. Bijvoorbeeld morgen: wat is gerijpt vlees?
