Wat leuk om elke keer weer een nieuw culiblog te ontdekken (hoewel de term culiblog beschermd schijnt te zijn trouwens). Zoals Eetschrijven van Gerrit Jan Groothedde. Een weblog met ‘Vrijblijvende gedachtenspinsels van een culinair journalist’ dat ik ontdekte nadat hij een keer een reactie had geplaatst op mijn eigen blog. Een mooie aanleiding om hem eens het hemd van het lijf te vragen. Toepasselijk, met deze temperaturen. Over een dreumes die al op een stoel stond te koken, een Italiaanse studie die leidde tot souschef en het nut van bloem uit Frankrijk.

Gerrit Jan werkte ooit, eind jaren ’70 begin jaren ’80, in Brussel als culinair recensent en kookschrijver. Vervolgens werd het de dagbladjournalistiek, copywriting, een verhuizing naar de Amerikaanse westkust, en – terug in Nederland – weer de journalistiek, maar nu computers en lifestyle. Gerrit Jan: ‘Het bleef echter kriebelen en sinds een jaar of vier doe ik weer af en toe culinaire stukjes en ook restaurantrecensies, die ik schrijf voor een tweetal bladen: Godevaert en Internet Vakantie Magazine.’

Bloem als stokpaardje
Hij wilde graag een eigen website, maar dat bleek meer tijd te kosten dan voorzien – de site is inmiddels al dik een jaar in aanbouw – en het tijdelijk opgezette weblog bleek een handige overbrugging. De inspiratie put hij uit zijn eigen dagelijks leven: ‘De kopij ligt op straat’. Ook doet hij graag zogenoemde ‘split-run’ expirimenten. Neem bijvoorbeeld zijn stokpaardje: bloem. Gerrit Jan: ‘Haha, die bloem is een beetje een running gag maar er zit wel veel waarheid in. Neem maar eens bloem uit België of Frankrijk mee en maak daarmee een blader- of korstdeeg.’ Ik ga het absoluut zelf eens uitproberen en vergelijken.

Praktijkman
Heeft Gerrit Jan eigenlijk zelf een culinaire achtergrond? Een studie algemene vergelijkende taalwetenschap met als hoofdvak Italiaans leidde ‘uiteraard’ tot een functie als souschef in een Italiaans restaurant in Brussel. Als echte praktijkman is hij thuis al heel vroeg begonnen met koken, ‘voor mijn eerste maaltijden moest ik nog op een stoel staan’. Ik dacht abusievelijk dat hij Vlaming was, maar nee: ‘Ik ben in 1975 naar België getrokken om er te gaan studeren en ben ik er ruim 20 jaar blijven hangen.’

Eten in Almere
Inmiddels woont deze vijftigplusser in Almere en geeft regelmatig etentjes voor culinaire vrienden om nieuwe gerechten uit te proberen. ‘Ik stuur een mailtje om te vragen wie er zin heeft om op kostendekkende basis van een diner met bijpassende wijnen te komen genieten–the works: aperitief, amuse, minimaal drie gangen, koffie met versnaperingen en pousse-café. Ik vertel wat het thema is en sluit de inschrijvingen bij acht gasten die dan aanschuiven op mijn overdekte en verwarmde waterterras. Daarna heb ik weer recepten voor in mijn rubrieken. Bovendien is het goed voor mijn vaardigheid.’

Bescheiden
Bovenstaande informatie heb ik per mail weten los te peuteren, want op zijn weblog valt niets over hem te vinden. Waarom eigenlijk niet? Gerrit Jan: ‘Informatie over mezelf vind ik niet zo belangrijk. Ik laat liever mijn stukjes voor zichzelf spreken. Tenslotte gaat het dáárom, en niet om de man die ze schrijft. En ik denk dat mijn multiculturele kook- en eetervaring veel interessanter is dan ikzelf ben.’