Ik heb een zwak voor kleine eetproducenten. Mensen die manmoedig een ambachtelijk bedrijfje beginnen met een huisgemaakte lekkernij, ik doe het ze niet na. Neem nou de sambal van Oma Dee. Ik kreeg toevallig viavia een potje in handen, en toen de vlammen weer wat gedoofd waren, ging ik nieuwsgierig even bellen met een van de mannen erachter, Karl Dahler. Oma Dee was ook echt zijn oma, althans het was haar roepnaam, en ze was beroemd om haar zelfgemaakte sambal. Hoewel Karl zelf is geboren in Scheveningen, stamt zijn hele familie uit Indonesië.
Toen hij in 2010 met een gebroken rug thuis lag, kwam zijn nichtje op ziekenbezoek met een zelfgemaakt bakje sambal, en hij raakte helemaal enthousiast over die smaak van vroeger. Samen met zijn Haagse neef Peter is Karl de hele familie rond gaan vragen naar het recept. Oma was al lang overleden en had het recept natuurlijk nooit opgeschreven, maar met behulp van zijn nog levende tantes kwam hij er na veel experimenteren uit. Die tantes heeft hij ook als eerste laten proeven: “Ze moesten wel lachen hoor, sambal uit een pótje?!”
Karl en Peter bouwden een eigen keuken in De Lier, want dat was lekker midden in het Westland, zodat ze altijd binnen vijf minuten een kistje pepers kunnen scoren. Er ging nog wel wat tijd overheen voor ze een verkoopbaar product hadden, want vooral de bewaarwijze bleek lastig (“We hadden nog een drama met doppen,” verzucht Karl), maar sinds januari 2017 hebben ze echte potjes. Aanvankelijk grote (300 ml) – hoe meer sambal, hoe beter, toch? – maar die werden te duur bevonden, dus nu zijn de potjes kleiner (200 ml) en kosten ze tussen de € 3,50 en € 3,95. Geld verdienen ze er overigens nog niet mee, maar fier zijn ze wel.
“Alles vers uit Het Westland en zonder zout,” aldus een trotse Karl. “De focus ligt op smaak en textuur, niet op scherp. “ Ze hadden acht smaken, maar op speciaal verzoek van de winkelketen Amazing Oriental hebben ze er nog twee extra scherpe bijgemaakt. Intussen hebben ze dus tien verschillende varianten die behalve in hun eigen webshop ook worden verkocht in ruim vijftig winkels door heel Nederland.
Toevallig heb ik net één van de twee pittige getroffen, de Hete Badjak (4 getekende pepertjes op het etiket) en manmanman, wat is die inderdaad scherp! Ik moet even onthouden dat ik de hoeveelheid in de nasi goreng de volgende keer even aanpas in vergelijking met mijn gewone recept. Al kan het nog erger (5 pepertjes), de Duivelse Pedis. Maar ze hebben dus ook nog acht andere, die moet ik beslist ook nog eens proberen. 
